Σκέψεις και προβληματισμοί για τον λογιστικό κλάδο και στο βάθος οι εκλογές του ΟΕΕ!
Ανήκω στην γενιά των σαραντάρηδων, για την οποία ουκ ολίγα έχουν γραφτεί κατά καιρούς, από τα επιτελεία των κομμάτων μας, εκθειάζοντας την, κυρίως για το γεγονός ότι οφείλει να βρίσκεται στο προσκήνιο και να καθορίζει τις σύγχρονες τάσεις και εξελίξεις.
Ως μάχιμος λογιστής-φοροτεχνικός από το 2008, έχω δει άπειρες αλλαγές τεχνοκρατικού επιπέδου στο επάγγελμα, οι οποίες πάντα συνοδεύονταν, τόσο από ποικίλες αντιδράσεις, όσο κυρίως και από έναν φόβο και μια ανασφάλεια, για το ποιο θα είναι το μέλλον της δουλειάς μας και η εξέλιξη του επαγγέλματος σε βάθος χρόνου.
Ένα εύλογο ερώτημα ηχεί στα αυτιά μου, από τους περισσότερους συναδέλφους μου: Προς τα που οδεύει το επάγγελμα; Ποιος είναι και ποιος θα είναι ο ρόλος του σύγχρονου λογιστή στην οικονομική ζωή της χώρας; Για ποιο λόγο, οι ιθύνοντες δεν αφουγκράζονται τα ζητήματα και προβλήματα του κλάδου των λογιστών;
Όλα αυτά τα ερωτήματα, αναζητούν επίμονα απαντήσεις, ώστε να επαναφέρουν στο μυαλό όλων μας , μια στοιχειώδη τάξη, διότι αυτή την στιγμή που μιλάμε, δεν υπάρχει μάχιμος λογιστής, που να μην βιώνει καθημερινά μια ανασφάλεια για το εργασιακό του τοπίο..
Ένας άλλος προβληματισμός για όλα τα παραπάνω που αναφέρω, είναι η αναζήτηση του ποιος μπορεί και ποιος πρέπει εν τέλει να αναλάβει την ευθύνη για την σωστή εκπροσώπηση του κλάδου, απέναντι στην διοίκηση.
Παράλληλα βέβαια με την σωστή εκπροσώπηση μας από άξιους και μάχιμους συναδέλφους μας με γνωσιακό υπόβαθρο, μαχητικότητα και επικοινωνιακό ταπεραμέντο, αιωρείται πάντα πάνω από τα κεφάλια μας και το «φάντασμα» του διχασμού του κλάδου, κάτι το οποίο δεν βοηθάει τα πράγματα να προχωρήσουν σε μια πιο ευνοϊκή για εμάς κατεύθυνση.
Όπως λέει και ο σοφός μας λαός… «Ήμουν νιος και γέρασα…»
Αλληλοκατηγορίες, πισώπλατες μαχαιριές, ανταγωνισμός για τα μερίδια αγοράς του κάθε γραφείου, επίδειξη γνώσεων, πόλεμος ανακοινώσεων και ατακών στα social media, συνθέτουν ένα εκρηκτικό μίγμα, που δεν μπορεί κανείς να αφήσει ασχολίαστο για τα του οίκου μας..
Σε ένα βαθμό, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι, όπως σε κάθε κλάδο υπάρχουν ζητήματα, έτσι και στον δικό μας… Η προσωπική μου αίσθηση εδώ είναι, ότι εμείς, έχουμε όλα αυτά τα προβλήματα, πολύ πιο διογκωμένα, για πολλούς λόγους, με τον σημαντικότερο από όλους, να είναι η έλλειψη συγκεκριμένης ταυτότητας για το επάγγελμα μας, σε συνδυασμό και με την ελλιπή εκπροσώπηση μας.
Πολλές φορές αναρωτιέμαι το εξής απλό…. Είναι λογικό να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε σαν σινάφι, ούτε για τα πολύ σημαντικά θέματα που μας «καίνε» όλους, σε καθημερινή βάση;
Δεν έχω καταφέρει να βρω, έως τώρα σαφή απάντηση, όσο και να έχω προβληματιστεί… Κατάφερα όμως να καταλήξω σε κάτι προφανές…
Δεν μπορούμε να απαιτούμε από καμία διοίκηση, να κάνει τομές, αν δεν αλλάξουμε ριζικά εμείς οι ίδιοι…
Οι αλλαγές που οφείλουμε να κάνουμε, αν θέλουμε να έχουμε μέλλον σε μια κοινωνία που αλλάζει ραγδαία και βίαια, είναι ουκ ολίγες και αρκετά επίπονες…
Θα ρωτήσει κάποιος… Σε ποια κατεύθυνση πρέπει να γίνουν όλες αυτές οι εσωτερικές αλλαγές; Η απάντηση δεν είναι ούτε προφανής, ούτε δεδομένη…
Υπάρχει όμως κάτι που είναι και δεδομένο και προφανές…
Σε σύντομο χρονικό διάστημα, έχουμε τις εκλογές, για την ανάδειξη των εκπροσώπων μας στο ΟΕΕ, που είναι και επίσημα ο θεσμικός μας φορέας..
Ας παραμερίσουμε τις όποιες διαφωνίες μας και ας εστιάσουμε σε αυτά που μας ενώνουν και όχι σε αυτά που μας διχάζουν… Άλλωστε ένας διχασμένος κλάδος, δεν θα καταφέρει ποτέ να έχει και ισχυρή διαπραγματευτική ισχύ…
Ας επιλέξουμε μάχιμους συναδέλφους να μας εκπροσωπήσουν, με την ελπίδα ότι κάτι καλύτερο μπορεί να ξημερώσει αύριο…
Ας τοποθετήσουμε το κατάλληλο άτομο στην κατάλληλη θέση, διότι αυτό πρέπει να είναι το μοναδικό μας κριτήριο….
Αν δεν πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, το μέλλον, δεν προοιωνίζεται καθόλου ευχάριστο για όλους μας…
Είμαι εκ φύσεως αισιόδοξος, ότι έστω και την ύστατη αυτή στιγμή, θα σκεφτούμε συλλογικά σαν κλάδος και θα ενωθούμε, με στόχο την πραγματική αναβάθμιση του επαγγέλματος που αγαπάμε όλοι…
Με ποιο τρόπο θα συμβεί αυτή η αναβάθμιση, είναι αντικείμενο συνεχούς διαλόγου, αρκεί να συμφωνήσουμε όλοι στον στόχο……
Θα υπάρχουν και διαφωνίες και εντάσεις και διαφορετικές προσεγγίσεις, αλλά στο τέλος θα μπορούμε να πούμε στις μελλοντικές γενιές ότι δεν πέσαμε αμαχητί και παλέψαμε για το καλύτερο…
Η ιστορία, άλλωστε θα μας κρίνει όλους αυστηρά…
ΔΟΥΚΕΡΗΣ ΤΑΣΟΣ
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΑΕΛΟ