Διαδικασίες και προθεσμίες χωρίς νόημα
Για το 2021 και το 2022 δόθηκε η δυνατότητα να γίνεται προσωρινή άρση ακινησίας ΙΧ. Η προσωρινή άρση ακινησίας, όπως και η δήλωση ακινησίας, γίνεται ηλεκτρονικά μέσω της εφαρμογής My Car. Ισχύει όμως ένα παράδοξο, το οποίο θα φανεί πολύ εύληπτα με ένα παράδειγμα.
Έστω ότι κάποιος έχει θέσει το αυτοκίνητό του σε ακινησία. Έστω ότι επιθυμεί την άρση ακινησίας του για τον μήνα Οκτώβριο και μόνο. Πληρώνει την ασφάλεια και τα τέλη κυκλοφορίας για ένα μήνα και μπορεί να κινεί το αυτοκίνητό του όλο τον Οκτώβριο. Ενώ όμως έχει ήδη δηλώσει ότι η άρση είναι προσωρινή και λήγει στις 31 Οκτωβρίου, το σύστημα απαιτεί να δηλώσει ο οδηγός εκ νέου την ακινησία. Έχει μάλιστα προθεσμία να το κάνει αυτό μέχρι τις 31 Οκτωβρίου. Αν και την δήλωση ακινησίας την κάνει ηλεκτρονικά, το σύστημα θέτει το αυτοκίνητο σε ακινησία την στιγμή ακριβώς που γίνεται η αίτηση. Με άλλα λόγια δεν μπορεί π.χ. στις 27 Οκτωβρίου να δηλώσει ακινησία του οχήματος από 31 Οκτωβρίου. Αν δηλώσει το αυτοκίνητο σε ακινησία 27 Οκτωβρίου, αυτό τίθεται σε ακινησία 27 Οκτωβρίου από τη στιγμή που υποβληθεί η ηλεκτρονική αίτηση.
Για το λόγο αυτό περιμένει ο οδηγός να κάνει την αίτηση ακινησίας στις 31 Οκτωβρίου, για να μην χάσει ημέρες κυκλοφορίας χωρίς λόγο. Έστω όμως ότι στις 31 Οκτωβρίου του συμβαίνει κάτι απρόοπτο και το ξεχνάει. Δηλώνει λοιπόν την ακινησία μετά τα μεσάνυκτα, όταν το ημερολόγιο δείχνει 1η Νοεμβρίου. Για την καθυστέρηση αυτή των λίγων λεπτών ή ωρών, το πρόστιμο που θα επωμισθεί ο ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου, θα είναι τα τέλη κυκλοφορίας όλου του έτους προσαυξημένα κατά 100%. Το ίδιο πρόστιμο που θα πλήρωνε αν δεν δήλωνε την ακινησία καθόλου.
Το ότι το αυτοκίνητο πρέπει να τεθεί σε ακινησία από 1η Νοεμβρίου όμως είναι ήδη γνωστό. Αντί όμως το σύστημα να προγραμματιστεί με τέτοιον τρόπο ώστε να θέτει το όχημα σε ακινησία αυτόματα, όταν λήγει η προσωρινή άρση ακινησίας, έχει προγραμματιστεί να βάζει απευθείας το πρόστιμο, όταν ο ιδιοκτήτης δεν κάνει αίτηση ακινησίας στην προθεσμία που πρέπει. Από την μία δημιουργεί μια διαδικασία στον πολίτη, αντί να τον εξυπηρετεί αυτόματα, από την άλλη τον χρεώνει αυτόματα με ένα βαρύτατο πρόστιμο αν καθυστερήσει έστω και λίγα λεπτά.
Πάμε τώρα σε μια άλλη διαδικασία που ισχύει εδώ και λίγα χρόνια: την δυνατότητα που δίνει η ΑΑΔΕ σε παντρεμένα ζευγάρια να κάνουν χωριστές δηλώσεις. Το σύστημα έχει προθεσμία για την διαδικασία αυτή το τέλος Φεβρουαρίου. Ποιος είναι ο λόγος για την προθεσμία αυτή; Δεν ξέρει κανείς. Είναι μάλλον ζήτημα υπαρξιακό για την ΑΑΔΕ. «Βάζω προθεσμίες, άρα υπάρχω», θα σκέφτηκε. Γιατί αν άφηνε την διαδικασία χωρίς προθεσμία, μέχρι δηλαδή το ζευγάρι να κάνει την φορολογική του δήλωση, ενημερώνοντας το μάλιστα αν θέλει να προχωρήσει με κοινή δήλωση ή με χωριστή, η ΑΑΔΕ δεν θα ένιωθε καλά. Δεν θα είχε ταλαιπωρήσει αρκετά τον πολίτη και θα αποτύγχανε για τον λόγο αυτό στην αποστολή της όπως προφανώς την αντιλαμβάνεται. Και δεν φτάνει αυτό. Έστω ότι ένα ζευγάρι κάνει όντως αίτηση για χωριστή δήλωση. Την άλλη χρονιά, το σύστημα δεν το θυμάται και το ζευγάρι θα πρέπει να ξανακάνει αίτηση. Πάρα πολλά ζευγάρια το ξεχνάνε, γιατί οι φορολογούμενοι τέλη Φεβρουαρίου δεν έχουν το μυαλό τους στην φορολογική δήλωση.
Ως επίλογο, καλώ τον αναγνώστη να αναλογιστεί το εξής: όταν η ΑΑΔΕ ταλαιπωρεί χωρίς λόγο τους πολίτες σε δύο τόσο απλές διαδικασίες, τι άραγε συμβαίνει με τα My Data που είναι ένα τεράστιο και πολυδαίδαλο εγχείρημα;