Ένα πολύ σημαντικό έγγραφο του υπουργείου Οικονομικών , το οποίο και παρατίθεται παρακάτω αυτούσιο,ξεδιαλύνει πλήρως τόσο το νόμο 2859/00 και τις απαλλακτικές διατάξεις του για το ΦΠΑ(άρθρο 22), όσο και τις ερμηνευτικές του άρθρου 22 περί απαλλαγής από το φόρο της εκπαίδευσης!

Αριθ. πρωτ.: ΔΕΕΦ Α 1148730 ΕΞ 2016
Απαλλαγή Φ.Π.Α. για υπηρεσίες διοργάνωσης σεμιναρίων σε επαγγελματίες ζαχαροπλάστες – Εφαρμογή διατάξεων Φ.Π.Α. σε παροχή υπηρεσιών εκπαίδευσης

ΔΕΕΦ Α 1148730 ΕΞ 2016/14.10.2016

Εφαρμογή διατάξεων ΦΠΑ σε παροχή υπηρεσιών εκπαίδευσης

Σχετ: Το από … ερώτημά σας.

Σε απάντηση του ανωτέρω σχετικού, σε ότι αφορά θέματα αρμοδιότητάς μας, σας γνωρίζουμε τα κάτωθι:

1. Από το ανωτέρω σχετικό έγγραφο, τέθηκε το ερώτημα για την εφαρμογή διατάξεων ΦΠΑ σε υπηρεσίες επιμορφωτικών σεμιναρίων και συγκεκριμένα αν οι υπηρεσίες διοργάνωσης σεμιναρίων σε επαγγελματίες ζαχαροπλάστες απαλλάσσονται ή όχι από το Φ.Π.Α.

2. Σύμφωνα με τις διατάξεις της περίπτωσης ιβ’ της παραγράφου 1 του άρθρου 22 του Κώδικα ΦΠΑ. (Ν.2859/2000), όπως ισχύει, απαλλάσσεται από το Φ.Π.Α. η παροχή υπηρεσιών εκπαίδευσης γενικά και οι στενά συνδεόμενες με αυτή παραδόσεις αγαθών και παροχές υπηρεσιών, που παρέχονται από δημόσια εκπαιδευτήρια ή από άλλα πρόσωπα αναγνωρισμένα από την, κατά περίπτωση, αρμόδια αρχή.

3. Με την εγκύκλιο 10/Π.4336/3162/10.7.1987 και την ΕΔ.Υ.Ο.  ΠΟΛ.1282/23.12.1992 διευκρινίστηκε ότι, στην έννοια της απαλλασσόμενης από Φ.Π.Α. εκπαίδευσης περιλαμβάνεται και η επαγγελματική εκπαίδευση καθώς και η επιμόρφωση ή επανακατάρτιση. Ως επαγγελματική εκπαίδευση θεωρείται εκείνη η οποία επιδιώκει να μεταδώσει στους σπουδαστές τεχνικές ή άλλες εξειδικευμένες γνώσεις ή γνώσεις επαγγελματικές και να καλλιεργήσει σε αυτούς επιδεξιότητες, ώστε μετά την αποφοίτησή τους να μπορούν να ασκήσουν με επιτυχία ορισμένο επάγγελμα. Αντίθετα δεν απαλλάσσεται από το Φ.Π.Α. η παροχή εκπαίδευσης ερασιτεχνικού ή ψυχαγωγικού χαρακτήρα. Σημειώνεται ότι σε περίπτωση που από κάποια σχολή παρέχεται εκπαίδευση επαγγελματική και ερασιτεχνική απαλλάσσεται μόνο η επαγγελματική και όχι η ερασιτεχνική.

Σημειώνεται ότι με την ΠΟΛ.1282/23.12.1992 δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 4 του άρθρου 18 στην απαλλαγή από το ΦΠΑ εμπίπτουν όλες οι παρεχόμενες υπηρεσίες εκπαίδευσης, επιμόρφωσης ή επανακατάρτισης, που παρέχονται από πρόσωπα που είναι αναγνωρισμένα από το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων ή από το Υπουργείο Πολιτισμού ή από οποιαδήποτε άλλη αρμόδια αρχή κατά περίπτωση.

Περαιτέρω, σύμφωνα με την εγκύκλιο ΠΟΛ.1071/8.3.1995 στην περίπτωση που δεν απαιτείται από το νόμο άδεια της αρμόδιας αρχής για τη λειτουργία ενός φορέα εκπαίδευσης ή όταν δε καθορίζεται από το νόμο αρμόδια αρχή για την αναγνώριση ενός φορέα ως παρέχοντος ή όχι εκπαίδευση, αρμόδιος να κρίνει με βάση τα πραγματικά περιστατικά εάν συντρέχει ή όχι η περίπτωση απαλλαγής από το ΦΠΑ είναι ο Προϊστάμενος της αρμόδιας Δ.Ο.Υ.

Επισημαίνεται ότι για τη χορήγηση της ανωτέρω απαλλαγής, λαμβάνεται υπόψη κυρίως:

– Εάν ο φορέας που αιτείται την απαλλαγή παρέχει πράγματι υπηρεσίες εκπαίδευσης (επαγγελματική εκπαίδευση, επιμόρφωση ή επανακατάρτιση υπό μορφή σεμιναρίων) και όχι υπηρεσίες εκπαίδευσης ερασιτεχνικού χαρακτήρα.

Οι προαναφερθείσες υπηρεσίες απαλλάσσονται του ΦΠΑ είτε παρέχονται από φυσικό ή από νομικό πρόσωπο, είτε από το δημόσιο είτε από ιδιώτη αρκεί να παρέχονται από αναγνωρισμένους από την αρμόδια δημόσια αρχή, φορείς.

4. Σε κάθε περίπτωση ο έλεγχος των πραγματικών περιστατικών και η συνδρομή των προϋποθέσεων για την υπαγωγή των ανωτέρω υπηρεσιών στην απαλλακτική διάταξη του άρθρου 22, παρ. 1 περ. ιβ’, ανήκει στον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. όπου υπάγεται ο παρέχων την υπηρεσία.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

• Απαλλάσσεται από το Φ.Π.Α. η παροχή υπηρεσιών εκπαίδευσης γενικά και οι στενά συνδεόμενες με αυτή παραδόσεις αγαθών και παροχές υπηρεσιών, που παρέχονται από δημόσια εκπαιδευτήρια ή από άλλα πρόσωπα αναγνωρισμένα από την, κατά περίπτωση, αρμόδια αρχή.
• Στην έννοια της απαλλασσόμενης από Φ.Π.Α. εκπαίδευσης περιλαμβάνεται και η επαγγελματική εκπαίδευση καθώς και η επιμόρφωση ή επανακατάρτιση.
• Δεν απαλλάσσεται από το Φ.Π.Α. η παροχή εκπαίδευσης ερασιτεχνικού ή ψυχαγωγικού χαρακτήρα.
• Οι προαναφερθείσες υπηρεσίες απαλλάσσονται του ΦΠΑ είτε παρέχονται από φυσικό ή από νομικό πρόσωπο, είτε από το δημόσιο είτε από ιδιώτη αρκεί να παρέχονται από αναγνωρισμένους από την αρμόδια δημόσια αρχή, φορείς.
• Ο έλεγχος των πραγματικών περιστατικών και η συνδρομή των προϋποθέσεων για την υπαγωγή των ανωτέρω υπηρεσιών στην απαλλακτική διάταξη του άρθρου 22, παρ. 1 περ. ιβ’, ανήκει στον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. όπου υπάγεται ο παρέχων την υπηρεσία.

Ο νόμος 2065/1992 και συγκεκριμένα τα άρθρα του 20 ως 27 στο κεφάλαιο Γ!, πραγματεύονται το αρκετά σύνθετο αντικείμενο της αναπροσαρμογής αξίας ακινήτων και του φορολογικού και λογιστικού χειρισμού αυτής.

Με την εισαγωγή στο προσκήνιο των ΕΛΠ, το καθεστώς αυτό καταργήθηκε και μαζί του και το άγχος των συναδέρφων τουλάχιστον σε αυτό το θέμα, όπου συνέβαιναν και πολλά διαχειριστικά λάθη και παραλείψεις!

Το άρθρο 38, παρ. 3 του Ν.4308/2014, αναφέρει χαρακτηριστικά:

 Για περιόδους που αρχίζουν μετά την 31η Δεκεμβρίου 2014, παύουν εφεξής να ισχύουν: 

Τα άρθρα 20 έως 27 του ν. 2065/1992.  

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Η αναπροσαρμογή της αξίας ακινήτων του Ν.2065/1992, καταργήθηκε με τα ΕΛΠ!

Το άρθρο 67 του Ν.4172/2013,αναφέρει ποιοι φορολογούμενοι είναι υποχρεωμένοι να υποβάλλουν την ετήσια δήλωση φορολογίας εισοδήματος!

Ένα θέμα που κατά καιρούς δημιουργούσε αρκετά προβλήματα μεταξύ των φορολογούμενων που για οποιοδήποτε λόγο έπρεπε να προσκομίσουν σε μια δημόσια υπηρεσία ένα έγγραφο περί μη υποχρέωσης υποβολής φορολογικής δήλωσης και των υπαλλήλων των υπηρεσιών αυτών, τακτοποιήθηκε με μια σαφή απάντηση μέσω εγγράφου από το Υπουργείο Οικονομικών!

Παρακάτω παρατίθεται αυτούσιο το επίμαχο έγγραφο με αρ.πρωτ.ΔΕΑΦ 1077373 ΕΞ2015/16-10-2015:

Αριθ. πρωτ.: ΔΕΑΦ 1077373 ΕΞ 2015/16.10.2015 (ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ) Έκδοση διοικητικών πράξεων βάσει Υπεύθυνης Δήλωσης στην οποία ο φορολογούμενος θα δηλώνει τη μη υποχρέωσή του για την υποβολή δήλωσης φορολογίας εισοδήματος.

(Έκδοση διοικητικών πράξεων βάσει Υπεύθυνης Δήλωσης στην οποία ο φορολογούμενος θα δηλώνει τη μη υποχρέωσή του για την υποβολή δήλωσης φορολογίας εισοδήματος)

Κατηγορία: Φορολογία Εισοδήματος

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Πλέον δε χρειάζεται έγκριση και έλεγχος στο τμήμα εισοδήματος της αρμόδιας ΔΟΥ, για να πιστοποιηθεί η μη υποχρέωση ενός φορολογούμενου για την υποβολή φορολογικής δήλωσης ενός φορολογικού έτους. Απαιτείται μόνο η προσκόμιση μιας υπεύθυνης δήλωσης του Ν.1599/1986, επικυρωμένης σε οποιαδήποτε διοικητική αρχή ή ΚΕΠ, βάσει των εκάστοτε ισχυουσών διατάξεων φορολογίας εισοδήματος, που έχουν εφαρμογή κάθε φορολογικό έτος!

Είναι γνωστό σε όλους εμάς που ασχολούμαστε με τα φορολογικά, ότι όταν πρόκειται για ένα επαγγελματικό ακίνητο ή ένα ακίνητο που ενώ είναι οικεία θα χρησιμοποιηθεί σαν επαγγελματική έδρα, θα πρέπει οπωσδήποτε να λογιστεί ένα τεκμαρτό εισόδημα είτε ιδιόχρησης, ή δωρεάν παραχώρησης αντίστοιχα.

Το εισόδημα από ιδιοχρησιμοποίηση ή δωρεάν παραχώρηση τεκμαίρεται ότι συνίσταται στο τρία τοις εκατό (3%) της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου.

Συμβαίνει όμως το ίδιο και για τους αγρότες;

Ο περιβόητος φορολογικός νόμος 4172/2013, στο άρθρο 39, παρ.2,αναφέρει ξεκάθαρα για αυτό το θέμα τα εξής:

“Ειδικά για τους ασκούντες ατομική αγροτική επιχειρηματική δραστηριότητα δεν υπολογίζεται τεκμαρτό εισόδημα από ιδιοχρησιμοποίηση ή δωρεάν παραχώρηση προς ανιόντες, κατιόντες και συζύγους, αγροτικών εκτάσεων στις οποίες περιλαμβάνονται λιβάδια, καλλιεργήσιμες γαίες, βοσκήσιμες γαίες, και κάθε είδους κατασκευές ή εγκαταστάσεις που χρησιμοποιούνται για την άσκηση της δραστηριότητας αυτής.”

Θα επανέλθουμε και με πολλά άλλα άρθρα, αναλύοντας καίρια θέματα σχετικά με τους αγρότες!

ΔΟΥΚΕΡΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

ΛΟΓΙΣΤΗΣ-ΦΟΡΟΤΕΧΝΙΚΟΣ Α’ ΤΑΞΗΣ

ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΤΟΥ TAXVOICE.GR

E-MAIL: [email protected]

Μια πολύ σημαντική εγκύκλιος που ερμηνεύει το φορολογικό χειρισμό για τις αποσβέσεις παγίων, είναι η ΠΟΛ 1073/2015.

Ο φορολογικός νόμος 4172/2013, στο άρθρο 24 αναλύει την έννοια των φορολογικών αποσβέσεων.

Με τη σειρά της, σε κάποιο σημείο της η ΠΟΛ 1073/2015, αναφέρει χαρακτηριστικά τα εξής(αναφερόμενη στο επίμαχο άρθρο 24 του Ν.4172/2013):

Με την παρ. 5 του ιδίου άρθρου, ορίζεται ότι η διενέργεια των φορολογικών αποσβέσεων για κάθε έτος με τους καθορισθέντες νέους συντελεστές αποσβέσεων της παρ.4 γίνεται σε ετήσια βάση, είναι υποχρεωτική και δεν επιτρέπεται η μεταφορά αποσβενόμενων ποσών μεταξύ οικονομικών χρήσεων (φορολογικών ετών).

Σε περίπτωση, που διενεργηθούν αποσβέσεις αλλά με συντελεστή μεγαλύτερο από τον προβλεπόμενο, οι επιπλέον αποσβέσεις δεν αναγνωρίζονται φορολογικά και οι επιχειρήσεις υποχρεούνται με την υποβολή της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος να αναμορφώσουν τα προκύψαντα αποτελέσματα με την προσθήκη αυτών ως λογιστική διαφορά, ενώ σε αντίθετη περίπτωση, αν δεν διενεργηθούν ή διενεργηθούν με συντελεστή μικρότερο από τον προβλεπόμενο, η επιχείρηση χάνει το δικαίωμα να πραγματοποιήσει στο μέλλον τις αποσβέσεις που όφειλε να διενεργήσει και δεν διενήργησε.

Μεγάλη προσοχή λοιπόν, στο θέμα των αποσβέσεων, με κριτήριο την ανάλυση της ΠΟΛ 1073/2015 και το άρθρο 24 Ν.4172/2013.

Ο Νόμος 4172/2013, στο άρθρο 29, παρ.6, αναφέρει χαρακτηριστικά:

“Τα κέρδη των φυσικών προσώπων και των ατομικών επιχειρήσεων που εμπίπτουν στην έννοια των πολύ μικρών επιχειρήσεων, όπως ορίζονται στη Σύσταση 2003/361/ΕΚ της Επιτροπής της 6ης Μαΐου 2003, από τη διάθεση παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας προς την εταιρεία «Δ.Ε.Η. Α.Ε». ή άλλο προμηθευτή, μετά από την ένταξή τους στο «Ειδικό Πρόγραμμα Ανάπτυξης Φωτοβολταϊκών Συστημάτων μέχρι δέκα (10) Kw», κατόπιν απόφασης των Υπουργών Οικονομικών, Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημόσιων Έργων, η οποία εκδίδεται σύμφωνα με την παρ. 3 του άρθρου 14 του ν. 3468/2006 (Α’ 8), απαλλάσσονται του φόρου.”

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Τα κέρδη που αποκτούν φυσικά πρόσωπα και οι ατομικές πολύ μικρές επιχειρήσεις, από τη διάθεση παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας(μέχρι 10 kw), μετά από την ένταξή τους στο ειδικό πρόγραμμα ανάπτυξης φωτοβολταϊκών συστημάτων, απαλλάσσονται από το φόρο!

Ο Νόμος 4172/2013, στο άρθρο 29, παράγραφος 2, αναφέρει χαρακτηριστικά:

“Για τα φυσικά πρόσωπα με πρώτη δήλωση έναρξης επιτηδεύματος από 1ης Ιανουαρίου 2013 και για τα τρία (3) πρώτα έτη άσκησης της δραστηριότητάς τους ο φορολογικός συντελεστής του πρώτου κλιμακίου της κλίμακας της παραγράφου 1 μειώνεται κατά πενήντα τοις εκατό (50%), εφόσον το ετήσιο ακαθάριστο εισόδημά τους από επιχειρηματική δραστηριότητα δεν υπερβαίνει τις δέκα χιλιάδες (10.000) ευρώ.¨

Το φορολογητέο εισόδημα από μισθωτή εργασία και συντάξεις υποβάλλεται σε φόρο, σύμφωνα με την ακόλουθη κλίμακα:(περιλαμβάνει και την ατομική επιχειρηματική δραστηριότητα-άρθρο 15 Ν.4172/2013.)

Το άρθρο 29, του ίδιου Νόμου στην αμέσως παραπάνω παράγραφο 1  αναφέρει:

“Τα κέρδη από επιχειρηματική δραστηριότητα φορολογούνται με την κλίμακα της παραγράφου 1 του άρθρου 15, αφού προστεθούν σε τυχόν εισοδήματα από μισθούς και συντάξεις. Για τα κέρδη από επιχειρηματική δραστηριότητα δεν εφαρμόζονται οι μειώσεις του άρθρου 16.
Στην περίπτωση που αποκτάται εισόδημα από ατομική επιχειρηματική δραστηριότητα, η οποία υπάγεται στην ασφάλιση του ΟΓΑ, μαζί με εισόδημα από αγροτική δραστηριότητα, υπολογίζεται η μείωση του φόρου που προβλέπεται στο άρθρο 16 αλλά μόνον στο εισόδημα που αποκτάται από την αγροτική δραστηριότητα. Εφόσον, μαζί με τα εισοδήματα του προηγούμενου εδαφίου αποκτάται και εισόδημα από μισθωτή εργασία ή συντάξεις, η μείωση του φόρου θα είναι αυτή που αναλογεί στο μέρος του εισοδήματος που προέρχεται από μισθωτή εργασία και συντάξεις, καθώς και αγροτική δραστηριότητα.”

Για να κάνουμε ολοκληρωμένα την παρουσίαση του σημερινού θέματος, θα πρέπει συνδυαστικά να ανατρέξουμε και σε κάποια άλλα άρθρα του φορολογικού νόμου.

Στο άρθρο 30 , γίνεται μνεία για τα λεγόμενα τεκμήρια, ή τον εναλλακτικό τρόπο υπολογισμού της ελάχιστης φορολογίας.

Στο άρθρο 34(παρ.1), αναφέρονται τα εξής:

Η διαφορά που προκύπτει μεταξύ του τεκμαρτού και του συνολικού εισοδήματος κατά την παράγραφο 1 του άρθρου 30, η οποία προστίθεται στο φορολογητέο εισόδημα, προσδιορίζεται από τη Φορολογική Διοίκηση κατά το ίδιο φορολογικό έτος σύμφωνα με τα οριζόμενα στις επόμενες παραγράφους και φορολογείται:
α) σύμφωνα με την παράγραφο 1 του άρθρου 15 εφόσον ο φορολογούμενος έχει εισόδημα μόνο από μισθωτή εργασία ή/και συντάξεις ή εφόσον το μεγαλύτερο μέρος των εισοδημάτων του προκύπτει από μισθωτή εργασία και συντάξεις ή δεν υπάρχει εισόδημα από καμία κατηγορία ή έχει εισόδημα μόνο από κεφάλαιο ή/και από υπεραξία μεταβίβασης κεφαλαίου και το τεκμαρτό του εισόδημα δεν υπερβαίνει το ποσό των εννιά χιλιάδων πεντακοσίων (9.500) ευρώ ή
β) σύμφωνα με την παράγραφο 1 του άρθρου 29, εφόσον ο φορολογούμενος έχει εισόδημα μόνο από επιχειρηματική δραστηριότητα ή εφόσον το μεγαλύτερο μέρος των εισοδημάτων του δεν προκύπτει από μισθωτή εργασία και συντάξεις.
γ) σύμφωνα με την παρ. 3 του άρθρου 29, εφόσον ο φορολογούμενος έχει εισόδημα μόνο από ατομική αγροτική επιχείρηση ή εφόσον το μεγαλύτερο μέρος των εισοδημάτων του προκύπτει από ατομική αγροτική επιχείρηση.
δ) σύμφωνα με την κλίμακα της παραγράφου 1 του άρθρου 15, εφόσον ο φορολογούμενος είναι εγγεγραμμένος στο μητρώο ανέργων του Οργανισμού Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού (Ο. Α. Ε.Δ).
ε) ………………..

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

• Με μια πρώτη ανάγνωση των διατάξεων(άρθρο 29 Ν.4172/2013), ένας νέος επαγγελματίας που έχει κάνει πρώτη έναρξη από 1/1/2013 και μετά, για τα 3 πρώτα χρόνια που θα ασκήσει τη δραστηριότητά του και εφ’ όσον ο τζίρος του δεν υπερβαίνει τις 10000 ευρώ, θα φορολογηθεί με το 50% του συντελεστή του πρώτου κλιμακίου της κλίμακας. Θα φορολογηθεί λοιπόν, όχι με 22%, αλλά με 11%.
• Για να ισχύει η παραπάνω διάταξη, κομβικό σημείο είναι ο επαγγελματίας να μην φορολογείται με βάση τα τεκμήρια! Για παράδειγμα αν κάποιος βγάζει ζημιά και έχει όλα τα παραπάνω κριτήρια έναρξης και τζίρου, δεν ισχύει η παραπάνω ευεργετική διάταξη, αλλά θα φορολογηθεί σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ.1β του άρθρου 34( δηλαδή σύμφωνα με την παρ.1 του άρθρου 29). Αυτό σημαίνει φορολογία με τον κανονικό συντελεστή 22%.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΙΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ…………

Με την Κ.Υ.Α 180036/952/2017, καθορίστηκαν οι λεπτομέρειες για την εφαρμογή του μέτρου είσπραξης και απόδοσης περιβαλλοντικού τέλους πλαστικής σακούλας του Ν.2939/2001.

Κατόπιν για το θέμα αυτό εκδόθηκαν 3 σημαντικές αποφάσεις.

Η πρώτη είναι η ΠΟΛ 1211/2017 και αργότερα η ΠΟΛ 1091/2018.

Τέλος δημοσιεύτηκε και η τελευταία εγκύκλιος ΠΟΛ 1160/2018, η οποία και αποσαφηνίζει αρκετά θολά σημεία που δεν είχαν διευκρινιστεί με τις προηγούμενες αποφάσεις.

Ως προς το θέμα που μας απασχολεί σαν επισήμανση στο σημερινό μας άρθρο, η τελευταία ΠΟΛ 1160/2018, αναφέρει χαρακτηριστικά:

Σύμφωνα με την περ. α της υποπαρ. 2.1 του άρθρου 3Α της ανωτέρω Κ.Υ.Α., ορίζεται ότι κάθε έμπορος, εκτός των εξαιρέσεων της παρ. 2 του άρθρου 3 (περίπτερα και έμποροι που ασκούν υπαίθριο εμπόριο) ο οποίος διαθέτει στους καταναλωτές λεπτές πλαστικές σακούλες μεταφοράς, υποχρεούται να υποβάλλει στην Α.Α.Δ.Ε. δήλωση απόδοσης περιβαλλοντικού τέλους ανά τρίμηνο, την τελευταία ημέρα του επόμενου μήνα από τη λήξη του τριμήνου αυτού. 

Συνεπώς, εφόσον σε κάποιο τρίμηνο ο έμπορος, δεν διέθεσε στους πελάτες του καμία λεπτή πλαστική σακούλα όπως ορίζεται στην Κ.Υ.Α. 180036/952/2017 (ΦΕΚ Β’ 2812/2017) δεν υποχρεούται στην υποβολή μηδενικής δήλωσης περιβαλλοντικού τέλους.

Τα ανωτέρω ισχύουν και στην περίπτωση που η επιχείρηση έχει παύσει εξ’ ολοκλήρου τη διάθεση λεπτών πλαστικών σακουλών στους πελάτες της, π.χ. διαθέτει χάρτινες ή άλλου τύπου σακούλες για τις οποίες δεν επιβάλλεται περιβαλλοντικό τέλος.

Κατά συνέπεια στις παραπάνω περιπτώσεις δεν επιβάλλονται οι κυρώσεις του άρθρου 54 ή 58 του ΚΦΔ (Ν.4174/2013 – ΦΕΚ Α’ 170/2013) περί μη υποβολής δήλωσης.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Εξαιρούνται από την απόδοση περιβαλλοντικού τέλους:

• Τα περίπτερα.
• Οι έμποροι που ασκούν υπαίθριο εμπόριο.
• Οι υπόχρεοι έμποροι που σε κάποιο τρίμηνο δε διέθεσαν στους πελάτες τους καμία λεπτή πλαστική σακούλα. 
• Οι υπόχρεοι έμποροι που έχουν παύσει εξ’ ολοκλήρου τη διάθεση λεπτών πλαστικών σακουλών στους πελάτες τους.

Μια πολύ σημαντική εγκύκλιος του ΙΚΑ, η οποία και οριοθετεί σε ένα νέο πλαίσιο από το προηγούμενο , τα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα, είναι η Εγκ.27/2012.

Ως προς το θέμα που αναδεικνύουμε για την ασφάλιση ψήστη σε σουβλατζίδικο, η παραπάνω εγκύκλιος σε ένα σημείο της αναφέρει:

Ψήστες.

Από τη διάταξη καλύπτονται οι ψήστες που ψήνουν με κάρβουνα και απασχολούνται αποκλειστικά μέσα στο χώρο της κουζίνας. Μετά την κατάργηση της 19ης περίπτωσης ειδικοτήτων του υπεδαφίου β΄ του εδαφίου Β΄ από το προσωπικό κουζίνας καλύπτονται μόνο οι ανωτέρω ψήστες.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

• Στα βαρέα και ανθυγιεινά θα υπαχθεί ο εργαζόμενος με την ειδικότητα του ψήστη που θα εργάζεται σε ψησταριά με κάρβουνο, η οποία θα βρίσκεται και αποκλειστικά μέσα στο χώρο της κουζίνας.
• Σε κάθε άλλη περίπτωση ο ψήστης δε δικαιούται Βαρέα και ανθυγιεινά ένσυμα.

Ένας από τους πρώτους μνημονιακούς νόμους, ο Ν. 3846/2010:

“Εγγυήσεις για την εργασιακή ασφάλεια και άλλες διατάξεις”, ο οποίος στα περισσότερα σημεία του εξακολουθεί να βρίσκεται σε πλήρη ισχύ, στο άρθρο 2, παρ.7, αναφέρει χαρακτηριστικά:

“Αν η μερική απασχόληση έχει καθοριστεί με ημερήσιο ωράριο μικρότερης διάρκειας από το κανονικό, η παροχή της συμφωνημένης εργασίας των μερικώς απασχολούμενων πρέπει να είναι συνεχόμενη και να παρέχεται μία φορά την ημέρα.
Η διάταξη του προηγούμενου εδαφίου δεν εφαρμόζεται στους οδηγούς αυτοκινήτων μεταφοράς μαθητών, νηπίων και βρεφών και στους συνοδούς αυτών που εργάζονται στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, στους παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς και στα νηπιαγωγεία, καθώς και στους καθηγητές που εργάζονται στα φροντιστήρια ξένων γλωσσών και μέσης εκπαίδευσης.”

Αξίζει να σημειωθεί ότι η παραπάνω διάταξη δεν έχει τροποποιηθεί έως τώρα, ούτε από τον Ν.4093/2012, ο οποίος έφερε και ουσιαστικές αλλαγές στην εργατική νομοθεσία της χώρας, αλλά ούτε και από οποιονδήποτε άλλο Νόμο.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

• Η Μερική απασχόληση , ως προς το ωράριο πρέπει να είναι συνεχόμενη και να παρέχεται μία φορά την ημέρα. 
• Η διάταξη αυτή δεν εφαρμόζεται στους οδηγούς αυτοκινήτων μεταφοράς μαθητών, νηπίων και βρεφών και στους συνοδούς αυτών που εργάζονται στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, στους παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς και στα νηπιαγωγεία, καθώς και στους καθηγητές που εργάζονται στα φροντιστήρια ξένων γλωσσών και μέσης εκπαίδευσης.

Ο γενικός κανόνας όταν καλούμαστε να συμπληρώσουμε ένα Ε9, είναι ότι πάντα συμπληρώνουμε και τα στοιχεία του οικοπέδου επί του οποίου βρίσκεται το εκάστοτε κτίσμα.

Ωστόσο όπως σε οποιονδήποτε κανόνα, υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις, έτσι και στο θέμα που αναλύουμε, θα βασιστούμε σε δύο σημαντικές εγκυκλίους για το Ε9, για να τεκμηριώσουμε για ποιο λόγο δεν είμαστε υποχρεωμένοι να συμπληρώνουμε τα στοιχεία του οικοπέδου και υπό ποιες προϋποθέσεις, σε περίπτωση πολυκατοικίας.

Η ΠΟΛ 1052/2014, στο άρθρο 2, παρ.2 αναφέρει χαρακτηριστικά:

•  Σε κάθε περίπτωση αναγραφής κτισμάτων απαιτείται και η συμπλήρωση των στοιχείων του οικοπέδου ή γηπέδου, επί του οποίου βρίσκονται αυτά.
• Δεν συμπληρώνονται στοιχεία οικοπέδου αποκλειστικά και μόνο στην περίπτωση κατά την οποία οι οριζόντιες ιδιοκτησίες κατοικιών, επαγγελματικών στεγών, αποθηκών και θέσεων στάθμευσης σε πολυκατοικία έχουν δημιουργηθεί εν ζωή με συμβολαιογραφικό έγγραφο και εφόσον η αξία του οικοπέδου υπολογίζεται με το σύστημα αντικειμενικού προσδιορισμού αξίας ακινήτων.
• Για τις ανάγκες συμπλήρωσης της δήλωσης στοιχείων ακινήτων, ως πολυκατοικία θεωρείται κάθε πολυώροφη οικοδομή εντός σχεδίου πόλης ή οικισμού, η οποία αποτελείται από τρεις τουλάχιστον ορόφους, υφιστάμενους ή μελλοντικούς, στους οποίους συμπεριλαμβάνεται και το ισόγειο, ή η οικοδομή που, ανεξάρτητα από τον αριθμό των ορόφων, έχει κτισμένη επιφάνεια συνολικού εμβαδού 500 τ.μ.

Η νεότερη ΠΟΛ 1237/2014, στο παράρτημα ΙΙ) ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΑΝΑΓΡΑΦΗΣ ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΣΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΑΚΙΝΗΤΩΝ, αναφέρει σε κάποιο σημείο:

• Σε κάθε περίπτωση αναγραφής κτισμάτων απαιτείται και η συμπλήρωση των στοιχείων του οικοπέδου ή γηπέδου, επί του οποίου βρίσκονται αυτά.
• Κατ’ εξαίρεση δεν συμπληρώνονται στοιχεία οικοπέδου αποκλειστικά και μόνο σε κατοικίες, επαγγελματικές στέγες, αποθήκες και θέσεις στάθμευσης εφόσον αθροιστικά:

α. υπάρχει πλήρης σύσταση οριζόντιας ιδιοκτησίας για το σύνολο του οικοπέδου και των επ’ αυτού κτισμάτων (υφισταμένων ή μελλοντικών),

β. η αξία του οικοπέδου υπολογίζεται με το σύστημα ΑΠΑΑ και

γ. βρίσκονται σε πολυκατοικία.

• Επίσης στην περίπτωση αναγραφής κτισμάτων, δεν συμπληρώνονται στοιχεία οικοπέδου, όταν υπάρχει τίτλος μεταφοράς συντελεστή δόμησης, εφόσον το οικόπεδο βρίσκεται σε περιοχή στην οποία εφαρμόζεται το σύστημα ΑΠΑΑ.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Από τις πολύ σαφείς διατάξεις των 2 παραπάνω σημαντικών εγκυκλίων προκύπτει ότι το οικόπεδο σε πολυκατοικία δεν αναγράφεται στο Ε9, όταν αθροιστικά συντρέχουν οι παρακάτω προϋποθέσεις:

1. Υπάρχει πλήρης σύσταση οριζόντιας ιδιοκτησίας για το σύνολο του οικοπέδου και των επ’ αυτού κτισμάτων (υφισταμένων ή μελλοντικών). Η σύσταση οριζοντίου ιδιοκτησίας θα πρέπει να έχει γίνει εν ζωή με συμβολαιογραφική πράξη και όχι με θάνατο ή διαθήκη.Επίσης θα πρέπει να έχει εξαντληθεί ο συντελεστής δόμησης.
2. Η αξία του οικοπέδου υπολογίζεται με το σύστημα ΑΠΑΑ.
3. Οι κατοικίες, επαγγελματικές στέγες, αποθήκες και θέσεις στάθμευσης βρίσκονται σε πολυκατοικία.

Μεγάλη προσοχή λοιπόν στη συμπλήρωση του Ε9, διότι ο ΕΝΦΙΑ είναι εδώ….και από την άλλη το ΠΕΡΙΟΥΣΙΟΛΟΓΙΟ έρχεται…Επιπλέον παίχτης στη σκακιέρα…το Κτηματολόγιο! Κάποια στιγμή όλα τα δεδομένα των ακινήτων θα πρέπει να συμφωνούν σε όλες τις Υπηρεσίες….Εξαιρετικά πολύπλοκο και δύσκολο εγχείρημα….

Ο Νόμος 1351/1983, στην παράγραφο 1 του άρθρου 12, κατονομάζοντας τους σπουδαστές ΑΕΙ, ΤΕΙ, ΙΕΚ που κάνουν την πρακτική τους άσκηση, στα πλαίσια της επαγγελματικής τους επιμόρφωσης και σε καμία περίπτωση δεν παρέχουν εξαρτημένη εργασία, αναφέρει τα εξής:

• Οι σπουδαστές αυτοί κατά τη διάρκεια της άσκησής τους, εκτός από το δικαίωμα αποζημίωσης και ασφάλισής τους, σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου αυτής, δεν απαιτούν κανένα άλλο δικαίωμα εργασιακής ή συνταξιοδοτικής μορφής.
• Οι σπουδαστές αυτοί κατά τη διάρκεια της άσκησής τους ασφαλίζονται στο Ι.Κ.Α. μόνο για τις περιπτώσεις ατυχήματος και ασθενείας.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Οι σπουδαστές που πραγματοποιούν την πρακτική τους άσκηση, δεν δικαιούνται επιδόματα εορτών, όπως επίσης και αποδοχές αδείας και επιδόματος αδείας!

Ο Νόμος που θέσπισε το δικαίωμα των εργαζομένων για τη λήψη ετήσιας κανονικής άδειας είναι ο:

ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ: 539/45
Περί χορηγήσεως και έτος εις τους µισθωτούς αδειών µετ΄ αποδοχών.
(ΦΕΚ 229/A/6-9-1945), επί Βασιλέως Γεωργίου Β!

Στο άρθρο 5, παρ.1 του παραπάνω νόμου αναφέρεται ξεκάθαρα:

“Πάσα συµφωνία µεταξύ εργοδότου και µισθωτού, περιλαµβάνουσα την εγκατάλειψιν του
εις άδειαν δικαιώµατος του µισθωτού ή την παραίτησιν τούτου από του εν λόγω
δικαιώµατος, και εάν προβλέπη την καταβολή εις αυτόν απηυξηµένης αποζηµιώσεως,
θεωρείται ανύπαρκτος.”

Οι διατάξεις του παραπάνω νόμου ως προς αυτό το θέμα που αναλύουμε , δεν έχουν αλλάξει ως τώρα.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Οποιαδήποτε συμφωνία μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου , προκειμένου ο εργαζόμενος να αρνηθεί το δικαίωμα του για λήψη άδειας, δεν επιτρέπεται και είναι άκυρη!

Πρόσφατα στις 30/07/2018, ψηφίστηκε από το ελληνικό κοινοβούλιο ένας νόμος, ο οποίος περιέχει πολύ σημαντικές διατάξεις για την φοροδιαφυγή και την καταπολέμηση των εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες και χρηματοδότησης της τρομοκρατίας.

Ο νόμος αυτός είναι ο:

“Νόμος 4557/2018 Πρόληψη και καταστολή της νοµιµοποίησης εσόδων από εγκληµατικές δραστηριότητες και της χρηµατοδότησης της τροµοκρατίας (ενσωµάτωση της Οδηγίας 2015/849/ΕΕ) και άλλες διατάξεις.”

Σκοπός του δημοσίου, μέσα από την αυστηρή νομοθέτηση σε τέτοια ζωτικά ζητήματα, είναι από τη μία η προάσπιση των συμφερόντων του έναντι τέτοιου είδους φαινομένων, αλλά και από την άλλη η πρόληψη έναντι πιθανής φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής, μέσα από ένα πλέγμα ρυθμίσεων και συστάσεων έναντι των χρηματοοικονομικών ιδρυμάτων και οποιονδήποτε φορέων μεσολαβούν στην διακίνηση χρήματος.

Θα σταθούμε σήμερα ιδιαίτερα σε ένα συγκεκριμένο άρθρο του νόμου αυτού και σε επόμενες αναρτήσεις μας θα δώσουμε έμφαση και σε άλλα σημεία του, καθώς η βαρύτητα των διατάξεων που περιέχει είναι ιδιαίτερα σημαντική και θα έχει αντίκτυπο για τα επόμενα χρόνια σε όλες τις συναλλαγές που πραγματοποιούμε όλοι.

Το άρθρο 12 λοιπόν, δίνει οδηγία στις Τράπεζες να δείχνουν τεράστια προσοχή στις εξής περιπτώσεις πελατών:

α) όταν συνάπτουν επιχειρηματική σχέση,
β) όταν διενεργούν περιστασιακή συναλλαγή που:
αα) ανέρχεται σε ποσό ίσο ή μεγαλύτερο των δεκαπέντε χιλιάδων (15.000) ευρώ είτε η συναλλαγή αυτή πραγματοποιείται με μία και μόνη πράξη είτε με περισσότερες που φαίνεται να συνδέονται μεταξύ τους,
ββ) αποτελεί μεταφορά χρηματικών ποσών, σύμφωνα με τον ορισμό του στοιχείου 9 του άρθρου 3 του Κανονισμού (ΕΕ) 2015/847 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ L 141) άνω των χιλίων (1.000) ευρώ, 
γ) όταν πρόκειται για πρόσωπα που εμπορεύονται αγαθά και διενεργούν περιστασιακή συναλλαγή σε μετρητά που αφορά ποσό δέκα χιλιάδων (10.000) ευρώ τουλάχιστον, ανεξάρτητα από το αν διενεργείται με μία μόνη πράξη ή με περισσότερες που φαίνεται να συνδέονται μεταξύ τους,
δ) όταν πρόκειται για παρόχους υπηρεσιών τυχερών παιγνίων που διενεργούν συναλλαγή που αφορά ποσό δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ τουλάχιστον κατά την κατάθεση του στοιχήματος, την είσπραξη των κερδών ή και στις δύο περιπτώσεις, ανεξάρτητα από το αν η συναλλαγή διενεργείται με μία μόνη πράξη ή με περισσότερες που φαίνεται να συνδέονται μεταξύ τους,
ε) όταν υπάρχει υπόνοια νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες ή χρηματοδότησης της τρομοκρατίας, ανεξάρτητα από κάθε παρέκκλιση, εξαίρεση ή κατώτατο όριο ποσού,
στ) όταν υπάρχουν αμφιβολίες για την ακρίβεια, την πληρότητα ή την επάρκεια των στοιχείων που συγκεντρώθηκαν προηγουμένως για την πιστοποίηση και την επαλήθευση της ταυτότητας του πελάτη ή του πραγματικού δικαιούχου,
ζ) όταν πρόκειται για ηλεκτρονικό χρήμα ή για ειδικά προπληρωμένα μέσα που διαθέτουν δυνατότητα επαναφόρτισης με μηνιαίο όριο πράξεων πληρωμής άνω των διακοσίων πενήντα (250) ευρώ, σε αμφότερες τις περιπτώσεις.
Τα ανωτέρω ποσά υπολογίζονται χωρίς Φ.Π.Α. ή άλλες νόμιμες κρατήσεις που επιβαρύνουν τον πελάτη.

Συνεχίζοντας, παραθέτω αυτούσια την ανάρτηση στο facebook του φίλου και έγκριτου συναδέρφου Θανάση Γκόλιαρα, που δίνει ένα σαφή στίγμα σε ποια σημεία πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή:

Α) 30/07/2018 δημοσιεύτηκε ο Ν.4557, που αντικαθιστά/επικαιροποιεί Ν.3691/2008

==> Β) Ορισμοί:

=> Β1) Ξέπλυμα: Απόκτηση/Μεταβίβαση/Πώληση κ.λπ. περιουσίας κ.λπ. που προέρχεται από εγκληματικές ενέργειες ή πράξεις, όπως και η χρήση Τραπεζών/Ασφ.Εταιρειών/Επενδ.Εταιρειών κ.λπ. για να δοθεί νομιμοφάνεια.

=> Β2) Ύποπτη συναλλαγή: Απόχρωση για ένδειξη ξεπλύματος

=> Β3) Ασυνήθη συναλλαγή: Δεν συνάδει με προφίλ συναλλασσομένου

==> Γ) Ενδεικτικές ενέργειες/πράξεις/συναλλαγές που μπορεί να θεωρηθούν ως ξέπλυμα:

=> Γ1) Φοροδιαφυγή με απόκρυψη εισοδήματος ή ανακρίβεια Δηλώσεων, ώστε να ΜΗΝ πληρωθεί φόρος άνω των 100.000 €. Επίσης η έκδοση/λήψη εικονικών στοιχείων για μη πραγματική συναλλαγή ή μέρος αυτής άνω των 75.000 €

=> Γ2) Μη καταβολή χρεών προς Δημόσιο για διάστημα άνω 4 μηνών και ποσού άνω 100.000 €

=> Γ3) Ασυνήθεις ή ύποπτες συναλλαγές

==> Δ) Υποχρεωτικά οποιαδήποτε πληρωμή από το Δημόσιο γίνεται με προηγούμενη ταυτοποίηση του ΑΦΜ του συναλλασσόμενου

==> Ε) Ενδεικτικές ύποπτες/ασυνήθεις συναλλαγές (τα ποσά είναι χωρίς ΦΠΑ/κρατήσεις):

=> Ε1) Άνω των 15.000 € (εφάπαξ ή πολλές που μπορούν να συσχετιστούν μεταξύ τους)

=> Ε2) Μεταφορά/Εμβάσμα άνω των 1.000 € (για εμπόρους κ.λπ.: 10.000 €)

=> Ε3) Κέρδη από τυχερά παιχνίδια κ.λπ. άνω των 2.000 €

=> Ε4) Συναλλαγές με προπληρωμένες/επαναφορτιζόμενες κάρτες (κυρίως ανώνυμες) άνω των 250 €

==> ΣΤ) Οι εταιρείες πρέπει να διατηρούν πλήρες και επικαιροποιημένο αρχείο με τα στοιχείων των εταίρων τους (ονοματεπώνυμο, ημ/νία και τόπος γέννησης, υπηκοότητα, χώρα διαμονής κ.λπ.) => μελλοντικά θα δηλώνονται σε ειδική φόρμα μέσω TAXISNET

==> Ζ) Ανάλογα με το ποσό του ξεπλύματος προβλέπονται ποινές κάθειρξης και χρηματικών προστίμων

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Γίνεται σαφές ότι το πλαίσιο των συναλλαγών αυστηροποιείται σε μεγάλο βαθμό!

Για παράδειγμα κάθε μεταφορά χρηματικού ποσού 1000 ευρώ και πάνω μέσω εμβάσματος ή μεταφοράς από λογαριασμό σε άλλο λογαριασμό, θεωρείται κίνηση ύποπτη για φοροδιαφυγή!

Τεράστια προσοχή λοιπόν!

Θα επανέλθουμε για να σας ενημερώνουμε!

Ένα πολύ συχνό φαινόμενο για εμάς τους λογιστές, όταν για κάποιο λόγο πρέπει να κάνουμε τροποποιητική δήλωση  ΦΜΥ(φόρου μισθωτών υπηρεσιών), είναι να αναρωτιόμαστε, αν τελικά επιτρέπεται ηλεκτρονικά, ή χειρόγραφα και υπό ποιες προϋποθέσεις!

Επειδή όντως η απάντηση σε αυτό το ερώτημα , δεν μπορεί να βρεθεί σε αντίστοιχη νομολογία, ανατρέχουμε στις συχνές ερωτήσεις-απαντήσεις του Υπουργείου Οικονομικών, για το ΦΜΥ.

Κάποιες  ερωτήσεις-απαντήσεις που μας δίνουν απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι οι εξής:

Μπορώ να υποβάλω τροποποιητική δήλωση μόνο ως προς τις ακαθάριστες αποδοχές;

Ναι. Όσον αφορά τον παρακρατούμενο φόρο από μισθωτές υπηρεσίες μπορώ να
υποβάλω τροποποιητική προσωρινή δήλωση μόνο ως προς το ποσό των ακαθάριστων
αποδοχών.

Μπορώ να υποβάλω τροποποιητική δήλωση με μικρότερο ποσό φόρου;

Όχι. Σε περίπτωση που έχει αποδοθεί για κάποιον εργαζόμενο μεγαλύτερο ποσό φόρου
μισθωτών υπηρεσιών από τον αναλογούν, τότε το βάζουμε στη βεβαίωση του
εργαζόμενου (από την αμοιβή του οποίου έχει γίνει και η παρακράτηση), στον οποίο
επιστρέφεται με την εκκαθάριση του φόρου του.
Σε διαφορετική περίπτωση, ο υπόχρεος πρέπει να υποβάλει αίτηση επιστροφής του
ποσού στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. μαζί με τη σχετική τροποποιητική προσωρινή δήλωση, από
όπου και θα του αποδοθεί το αχρεωστήτως καταβληθέν ποσό μετά από προσωρινό
έλεγχο του υπόχρεου.

Πότε ανοίγει η δυνατότητα υποβολής τροποποιητικής δήλωσης για μια υποβληθείσα
δήλωση;

Η επιλογή της υποβολής τροποποιητικής δήλωσης για μια υποβληθείσα δήλωση ανοίγει
μετά από περίπου 3 εργάσιμες μέρες από την ημέρα πληρωμής της τελευταίας στην
τράπεζα.

Μπορώ να υποβάλω τροποποιητική δήλωση για παρελθούσα χρήση;

α)Σε περίπτωση που δεν έχω υποβάλει οριστική δήλωση ΦΜΥ (Ε7) για κάποια
παρελθούσα διαχειριστική χρήση, μπορώ να υποβάλω τροποποιητική δήλωση για
αυτήν την χρήση.
β) Σε περίπτωση που έχω υποβάλει οριστική δήλωση ΦΜΥ (Ε7) για κάποια παρελθούσα
διαχειριστική χρήση, το TAXISnet δεν μου επιτρέπει την εκ των υστέρων υποβολή
προσωρινής δήλωσης ΦΜΥ (είτε αρχικής, είτε τροποποιητικής) για τη συγκεκριμένη
διαχειριστική χρήση. Σε αυτή την περίπτωση η υποβολή της τροποποιητικής δήλωσης
θα γίνεται χειρόγραφα στην αρμόδια Δ.Ο.Υ

Οι συχνές ερωτήσεις της ΑΑΔΕ , είναι αρκετά εύχρηστες και βοηθάνε όλους τους συναδέρφους, στο τιτάνιο έργο που καλούνται να εκτελούν επί καθημερινής βάσης, παλεύοντας με τα θηρία της ασάφειας, της πολυπλοκότητας και της πολυνομίας!

Ας παραμείνουμε ψύχραιμοι και προπάντων ενωμένοι!

Ο νέος φορολογικός νόμος 4172/2013, ήρθε και αναθεώρησε σχεδόν το σύνολο του προκατόχου του 2238/1994, φέρνοντας πολυάριθμες αλλαγές, αλλά και άπειρες ερμηνευτικές εγκυκλίους.

Ένα σημείο που τάραξε αρκετά τα νερά στην αγορά ακινήτων και στους εξαρτώμενους από αυτήν φορείς, είναι και ο φόρος υπεραξίας, από τη μεταβίβαση ακίνητης περιουσίας από επαχθή αιτία!

Ο υπολογισμός του φόρου αυτού, που θα είναι και αντικείμενο των συμβολαιογράφων, είναι εξαιρετικά πολύπλοκος και έχει συνάρτηση με πολλές συνιστώσες.

Οι φορολογικές αρχές,  ξεκαθάρισαν στα άρθρα 41, 43,62,64 και 67α του 4172/2013, ότι το εισόδημα από υπεραξία που προκύπτει από τη μεταβίβαση με επαχθή αιτία ακινήτων δεν είναι εισόδημα από επιχειρηματική δραστηριότητα, αλλά υπόκειται σε αυτοτελή φορολόγηση με συντελεστή 15%.(εισόδημα από υπεραξία μεταβίβασης κεφαλαίου).

Από την ημερομηνία πρώτης ψήφισης και πρώτης εφαρμογής του φορολογικού νόμου 4172/2013, η εν λόγω διάταξη περί φόρου υπεραξίας στις μεταβιβάσεις ακινήτων, ουδέποτε εφαρμόστηκε.

Έπειτα από συνεχείς αναβολές, η τελευταία που μας ενδιαφέρει στην παρούσα φάση είναι η τροποποίηση του άρθρου 72, παρ.34α του Ν.4172/13, μέσα από το άρθρο 57 του Ν.4509/2017.

Η εκ νέου λοιπόν τροποποίηση αυτή έχει ως αποτέλεσμα μια νέα αναβολή του φόρου υπεραξίας, μέχρι και την 31/12/2018.

Και έπεται συνέχεια….

Μήπως ο φόρος αυτός εκτός από αναποτελεσματικός είναι και πρακτικά ανεφάρμοστος;

Μήπως ο φόρος αυτός, πρέπει να καταργηθεί , άμεσα;