Η δημοσιοποίηση των οφειλών βοηθά ή μήπως αντί για αυτό χρειάζονται γρήγορες και βαθιές τομές στο τρόπο αντιμετώπισης των οφειλών;
Θα ξεκινήσω τους προβληματισμούς στο θέμα με κάποιες αναμνήσεις από το παρελθόν..
Θυμάμαι πριν αρκετά χρόνια όταν εμφανίσθηκε για πρώτη φορά η μόδα της δημοσιοποίησης της λίστας των μεγαλοοφειλετών στο δημόσιο, δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα αντίδρασης ανθρώπων που τότε έτυχε να γνωρίζω.
Ο πρώτος ήταν ένας επιχειρηματίας, έξυπνος, ικανός αλλά που το μυαλό πάντα λειτουργούσε στο το πως θα ρίξει και θα κλέψει τους πάντες ( ευτυχώς γνωστός και όχι πελάτης μου ) που φυσικά δεν πλήρωνε προμηθευτές, επιταγές δάνεια κλπ. και παρόλα αυτά έβρισκε τρόπους και λειτουργούσε και ξεπέρναγε όλα τα εμπόδια ,ο οποίος πανηγύριζε και θεωρούσε τιμή του ,όταν έμαθε ότι το όνομα του ήταν κάπου στην δέκατη περίπου θέση των οφειλετών και μάλιστα τον είχε ενοχλήσει που δεν βρισκόταν στις τρεις πρώτες θέσεις ..
Ο δεύτερος, ένας άνθρωπος αγωνιστής, οικογενειάρχης με μια μικρή επιχείρηση με 15 άτομα προσωπικό, με ποιότητα στην δουλειά του, που όλοι τον λάτρευαν, που προσπαθούσε καθημερινά για το καλύτερο δυνατόν σε όλα τα επίπεδα ( ήταν πελάτης μου ), και που κάποιες ατυχίες που είχαν να κάνουν με θέματα υγείας ατόμου της οικογένειας του και η επιχειρηματική του συναλλαγή με κάτι τύπους απατεώνες σαν τον πρώτο τον είχαν αναγκάσει να οφείλει στο δημόσιο και να παλεύει να τα εξοφλήσει είτε κάνοντας ρυθμίσεις είτε πληρώνοντας έναντι !
Θυμάμαι λοιπόν ότι βρέθηκε και αυτός στις τελευταίες θέσεις της τότε λίστας.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα λόγια του όταν έμαθε ότι ήταν στις δημοσιοποιημένες λίστες οφειλετών προς το δημόσιο
Παλικάρι μου δεν αντέχω αυτό το ξεφτίλισμα, εσύ που είσαι λογιστής μου βλέπεις τι αγώνα κάνω για να τα τακτοποιήσω όλα και όμως δες ….
Τα λόγια έχουν μείνει χαραγμένα στην καρδιά μου κυρίως γιατί αυτός ο αγωνιστής δουλευταράς αλλά άτυχος άνθρωπος μετά από λίγο καιρό από την στενοχώρια του κατέρρευσε και μέσα σε λίγους μήνες ένα έμφραγμα αρχικά και ένα εγκεφαλικό στην συνέχεια τον έστειλαν στην γειτονιά των αγγέλων που όντως του άξιζε σαν κατοικία !
Φυσικά στην συνέχεια το δημόσιο δεν πήρε ευρώ, η οικογένεια του δεν έκανε αποδοχή κληρονομιάς, οι εργαζόμενοι βρέθηκαν στον δρόμο κλπ. κλπ.
Ο άλλος ο μεγαλοαπατεώνες που αναφέρθηκε στην αρχή όπως έμαθα τυχαία πριν λίγο καιρό ζει και βασιλεύει και επεκτείνεται και φυσικά ….δεν πληρώνει..
Αυτά τα δυο παραδείγματα είναι ακραία αλλά και χαρακτηριστικά για το πως μπορεί να λειτουργήσει μια δημοσίευση ονομάτων οφειλετών κάτι που δεν είναι καινούργιο μέτρο ,και σίγουρα η πλευρά της διοίκησης πιστεύει εδώ και χρόνια ότι μπορεί να βοηθήσει στην μείωση και στην ρύθμιση των οφειλών προς το δημόσιο.
Η άποψη μας είναι ότι μάλλον δεν βοηθά και επίσης με βάση το GDPR που ισχύει από το 2018 υπάρχει ο κίνδυνος αν οι οφειλέτες του πρώτου παραδείγματος το αντιληφθούν να λειτουργήσει ως μπούμερανγκ εναντίον του δημοσίου με αγωγές για τα προσωπικά δεδομένα.
Φυσικά εύλογα θα τεθεί το ερώτημα. Και τι να κάνει το δημόσιο για να εισπράξει τα χρήματα του ; Πως θα προστατευθεί ;
Στο σημείο αυτό θα πω το εξής : Θα πρέπει να σκεφθούμε και να αποτιμήσουμε το τι έχει περάσει η χώρα μας και φυσικά οι πολίτες και οι επιχειρήσεις από το 2009 μέχρι το 2021.
Ξεκινήσαμε με πτώχευση ,κλείσιμο στρόφιγγας δανεισμού και ρευστότητας από τις τράπεζες ,μνημόνια , κλείσιμο τραπεζών, αβάσταχτους και άδικους φόρους και ασφαλιστικές εισφορές ,πανδημία ,πόλεμο Ουκρανίας ,ενεργειακή κρίση και φθάσαμε στην εκτόξευση πληθωρισμού και των επιτοκίων τελευταία.
Για κάποια ευθύνονται οι κυβερνήσεις και η λανθασμένη διαχείριση καταστάσεων και για κάποια άλλα οι ατυχίες και οι κακές συγκυρίες.
Με όλα αυτά τα δεδομένα όμως ήταν εύκολο ο Έλληνας επιχειρηματίας να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του ;
Από το 2022 άρχισε να διαφαίνεται φως στο σκοτεινό τούνελ που περάσαμε και πιστεύουμε ότι η ανάπτυξη και η αλλαγή στην οικονομία μας και στο παραγωγικό μας μοντέλο είναι κοντά!
Ποια θα ήταν όμως η λύση για τα υπόλοιπα των οφειλών στο δημόσιο ;
Μια λύση θα ήταν η τμηματοποίηση και η κατηγοριοποίηση τους ώστε να δοθεί λύση ανά κατηγορία!
Τι εννοούμε ;
Υπάρχουν υπόλοιπα ανεπίδεκτα προς είσπραξη, είτε γιατί οι επιχειρήσεις έχουν κλείσει, είτε γιατί πτώχευσαν, είτε γιατί βρίσκονται σε λύση και εκκαθάριση, είτε γιατί οι οφειλέτες πέθαναν και κανείς κληρονόμος δεν τα αποδέχθηκε.
Αυτά πρέπει να κατηγοριοποιηθούν και να πάψουν να εμφανίζονται στα ποσά οφειλών που θεωρεί το κράτος ότι μπορεί να εισπράξει και να γίνει αποτίμηση της ζημιάς.
Το δεύτερο που πρέπει να γίνει είναι να χωριστούν οι συνολικές οφειλές προς το δημόσιο ανά κατηγορίες και να δοθούν ανάλογες λύσεις και προτάσεις ρυθμίσεων στους οφειλέτες.
Μια απλή πρόταση είναι για ποσά μέχρι 10000 ευρώ ή να δοθεί μια καλή έκπτωση για εξόφληση ή μια ρύθμιση 48 δόσεων με χαμηλό επιτόκιο.
Για ποσά μέχρι 150000 ευρώ νέα ρύθμιση 120 ή 150 δόσεων με χαμηλό επιτόκιο και κούρεμα προσαυξήσεων και για ποσά πάνω των 150000 ευρώ ένταξη στον εξωδικαστικό μηχανισμό, ο οποίος χρειάζεται αρκετές αλλαγές ακόμη όμως αποτελεί εξαιρετικό εργαλείο ρύθμισης οφειλών.
Φυσικά στο θέμα των ρυθμίσεων θα πρέπει να ληφθούν υπόψη και κάποια κοινωνικά κριτήρια όπως πχ οι μονογονεϊκές οικογένειες ,τα άτομα με αναπηρία ή με σοβαρά θέματα υγείας κ.λπ.
Επίσης η ΑΑΔΕ κάτι πρέπει να αλλάξει με τις δεσμεύσεις τραπεζικών λογαριασμών και τον ξαφνικό θάνατο των επιχειρήσεων ακόμη και όταν ρυθμίζουν τις οφειλές τους ,γιατί όπως έχουμε πει ξανά έτσι το μόνο σίγουρο είναι ότι η επιχείρηση θα κλείσει, οι εργαζόμενοι θα βρεθούν στο δρόμο και φυσικά το δημόσιο θα χάσει τα χρήματα του.
Επίσης, επειδή οι οφειλές δεν αφορούν μόνο το δημόσιο θα πρέπει να γίνει και μια παρέμβαση στις τράπεζες και κυρίως στους διαχειριστές δανείων στους οποίους πρέπει να επιβληθεί κάποιο όριο κέρδους ώστε να κλείσει και αυτό το κενό.
Άποψη μας είναι ότι το restart της Ελληνικής Οικονομίας έχει ξεκινήσει και τα παραπάνω πρέπει να λυθούν άμεσα ώστε να πάψει να ταλαιπωρεί και το κράτος και τον πολίτη αλλά και τον επιχειρηματία αυτή η τραγική περίοδος που ζήσαμε από το 2009.
Κλείνοντας νομίζω ότι πρέπει να τονισθεί ( γιατί δυστυχώς ακόμη και κάποιοι συνάδελφοι μας το μπερδεύουν ενώ δεν θα έπρεπε ) ότι άλλο η φοροδιαφυγή και άλλο η οφειλή στο δημόσιο.
Το πρώτο σημαίνει κλέβω το δημόσιο, το δεύτερο σημαίνει ότι για κάποιους λόγους δεν μπορώ να αποπληρώσω στην ώρα του την οφειλή μου.
Ελπίζουμε οι προβληματισμοί μας να είναι η αρχή για την εξεύρεση πρακτικών εισπρακτικών λύσεων σε ένα τόσο σημαντικό πρόβλημα!
