Λογιστής-Φοροτεχνικός: Συνεργάτης της διοίκησης ή απλά άμισθος υπάλληλος της; Σκέψεις και προβληματισμοί!
Άλλη μια μέρα ξεκινάει σε ένα λογιστικό γραφείο… και όλα τριγύρω αλλάζουνε, αλλά όλα τα ίδια μένουν..
Σαν να μη πέρασε μια μέρα λοιπόν και σύσσωμος ο κλάδος παρακολουθεί ένα δελτίο τύπου του Υπουργείου Οικονομικών, σύμφωνα με το οποίο παρατείνεται η προθεσμία υποβολής των φορολογικών δηλώσεων του φορολογικού έτους «χ» κατά λίγες ημέρες. Η αιτιολογία των υπευθύνων είναι η διασφάλιση των δημοσίων εσόδων και η διευκόλυνση των φορολογούμενων, ώστε να εκπληρώσουν με βάση τα ανακοινωθέντα χρονοδιαγράμματα, τις φορολογικές τους υποχρεώσεις, που είναι ουκ ολίγες.
Τα συναισθήματα περίπλοκα, αλλά λιγοστές λέξεις μπορούν να ξεστομιστούν από τα χείλη των ανθρώπων του κλάδου, λόγω της καθημερινής πίεσης της δουλειάς, των ασφυχτικών προθεσμιών και του κινδύνου υπέρογκων προστίμων, τα οποία δυναμιτίζουν την ήδη ιδιάζουσα κατάσταση.
Το ερώτημα που αναδύεται από την χρόνια ενασχόληση μας με το επάγγελμα, είναι «Γιατί»; Ένα άλλο εύλογο ερώτημα επίσης είναι: « Ποιος έχει την ευθύνη για όλα αυτά»; Τέλος δε θα μπορούσε κανείς από εμάς να μην αναρωτηθεί για το ζήτημα: «Με ποιο τρόπο θα λυθούν όλα τα παραπάνω»;
Παραμένοντας ψύχραιμοι, όπως απαιτείται για τη διαχείριση οποιουδήποτε καυτού ζητήματος, ας συμφωνήσουμε στα εξής:
Το Δημόσιο, διασφαλίζοντας τα συμφέροντα του, ως οφείλει, έχει τους δικούς του κανόνες και την δική του φιλοσοφία στον τρόπο χάραξης της οικονομικής και φορολογικής πολιτικής.
Αυτό είναι και σεβαστό και κατανοητό από κάθε σκεπτόμενο πολίτη και ιδιαίτερα από τους συναδέλφους μας, οι οποίοι όντας μαχόμενοι στον στίβο της δουλειάς, γνωρίζουν και τις λεπτομέρειες εργασιών και διαδικασιών, που απαιτούνται να πραγματοποιηθούν, ώστε να υπάρχει μια σχετική ομαλότητα.
Από την άλλη είναι γνωστό πως στη ζωή οι κανόνες είναι για να ανατρέπονται, όταν αυτό απαιτείται και επίσης κανένας δεν πρέπει να διεκδικεί το αλάθητο.
Αυτό πολύ απλά και πρακτικά σημαίνει πως η πολιτεία, μέσω των λειτουργών της, έχοντας την τελική ευθύνη θέσπισης των κανόνων, διαδικασιών και ποινών, οφείλει να έχει ανοιχτή και δημοκρατική αντίληψη, κάνοντας και τις απαραίτητες αλλαγές και προσαρμογές, διατηρώντας τα καλώς κείμενα, αλλά και ανατρέποντας πλήρως όλες τις παθογένειες και δυσλειτουργίες.
Δύο πολύ χαρακτηριστικά παραδείγματα που ταλανίζουν τον κλάδο, εδώ και πολλά χρόνια είναι το ζήτημα της προθεσμίας των ετήσιων φορολογικών δηλώσεων, αλλά και το θέμα των υπέρογκων προστίμων, περί εκπρόθεσμης ή μη υποβολής διάφορων φορολογικών εντύπων.
Στις χαρακτηριστικές περιπτώσεις αυτές, οι οποίες και προσδίδουν, εκτός των άλλων και τεράστια ψυχολογική πίεση προς τον κλάδο, η πολιτεία οφείλει άμεσα να προβεί σε κάθε απαραίτητη ενέργεια, σε συνεννόηση με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, ούτως ώστε να βρεθεί μια βιώσιμη και αποτελεσματική λύση, η οποία θα κινείται στην κατεύθυνση «win–win», εξασφαλίζοντας τόσο τα συμφέροντα του Δημοσίου, όσο και τα αιτήματα του κλάδου των φοροτεχνικών, αλλά και της μαχόμενης αγοράς. Κριτήριο της λύσης αυτής κατά την άποψη του υποφαινόμενου πρέπει να είναι τα αντικειμενικά και ορθολογικά κριτήρια, χωρίς όμως υπερβολές, κάτι που συνηθίζεται και πρέπει να σταματήσει άμεσα.
Ως προς την σκοπιά του λογιστή-φοροτεχνικού, τα πράγματα είναι απλά, αλλά παράλληλα τα κάνουμε εμείς οι ίδιοι περίπλοκα..
Ο επαγγελματίας λογιστής-φοροτεχνικός, είναι ένας σύγχρονος σύμβουλος σε οικονομικά εν γένει θέματα, παρέχοντας στους πελάτες του υπηρεσίες υψηλής προστιθέμενης αξίας και παράλληλα τους προφυλάσσει από κακοτοπιές στην ελεγκτική τους σχέση με το Δημόσιο.
Παράλληλα, ο κλάδος μας, όπως συχνά ακούγεται από τα χείλη των ιθυνόντων, αποτελεί συνεργάτη του Κράτους, καθώς διαμεσολαβεί ανάμεσα στις επιχειρήσεις και το Δημόσιο, κάνοντας επίσης και δουλειά που τα προηγούμενα χρόνια γινόταν από κρατικούς λειτουργούς και μάλιστα άνευ αμοιβής από την πολιτεία. Σχήμα οξύμωρο.. και όμως είναι μια μεγάλη αλήθεια.. Συνεργάτης λοιπόν, αλλά άνευ αμοιβής… Το λες και λειτούργημα..
Σύσσωμος ο κλάδος, λοιπόν και ενωμένος στις βασικές αρχές και αξίες που θέλει να αναδείξει στη διοίκηση, πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του και στη συνέχεια να συμφωνήσει σε ποιες απαραίτητες ενέργειες πρέπει να προβεί, ώστε με λογικό πάντα τρόπο και προσαρμοσμένο στα δεδομένα της εποχής, να διασφαλίσει το ρόλο που του αναλογεί και τα συμφέροντα του οίκου του.
Ο δρόμος προς την «Ιθάκη» δε θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα..
Οι εκπρόσωποι του κλάδου και ο καθένας από εμάς, πρέπει να πάμε τα πράγματα ένα βήμα παραπέρα, χωρίς υπερβολές, αλλά με λογικές προτάσεις και θέσεις, κοινά συμφωνημένες και με ισχυρή επιχειρηματολογία.
Ο καθένας από εμάς ας αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί… και ειδικότερα οι άνθρωποι που έχουμε εμείς οι ίδιοι επιλέξει να μας εκπροσωπούν.
Δεν πρέπει να βλέπουμε παντού εχθρούς, παρά φίλους και συμμάχους.
Το δημόσιο θα κάνει τη δουλειά του και εμείς τη δική μας..
Ο λογιστής, με τα τωρινά δεδομένα δεν είναι ούτε συνεργάτης της διοίκησης, αλλά και ούτε υπάλληλος της..
Στο χέρι μας είναι να του δώσουμε τη θέση που του αναλογεί..
