Συνεχίζοντας την ανασκόπηση μας στις λογιστικές εγγραφές που πραγματοποιούμε καθημερινά στα διπλογραφικά βιβλία, θα ασχοληθούμε στο παρόν άρθρο με τις δαπάνες καυσίμων εταιρικού ΕΙΧ και την πληρωμή αυτών με πιστωτική κάρτα.
Το άρθρο 30 του κώδικα ΦΠΑ(Ν.2859/2000), αναφέρει ξεκάθαρα στην παράγραφο 4ε:
“Δεν παρέχεται δικαίωμα έκπτωσης του φόρου με τον οποίο έχουν επιβαρυνθεί οι δαπάνες:
α) αγοράς, εισαγωγής ή ενδοκοινοτικής απόκτησης καπνοβιομηχανιών προϊόντων,
β) αγοράς, εισαγωγής ή ενδοκοινοτικής απόκτησης οινοπνευματωδών ή αλκοολούχων ποτών, εφόσον αυτά προορίζονται για την πραγματοποίηση μη φορολογητέων πράξεων,
γ) δεξιώσεων, ψυχαγωγίας και φιλοξενίας γενικά,
δ) στέγασης, τροφής, ποτών, μετακίνησης και ψυχαγωγίας για το προσωπικό ή τους εκπροσώπους της επιχείρησης,
ε) αγοράς, εισαγωγής ή ενδοκοινοτικής απόκτησης επιβατικών αυτοκινήτων ιδιωτικής χρήσης μέχρι εννέα (9) θέσεων, μοτοσικλετών και μοτοποδηλάτων, σκαφών και αεροσκαφών ιδιωτικής χρήσης που προορίζονται για αναψυχή ή αθλητισμό, καθώς και οι δαπάνες καυσίμων, επισκευής, συντήρησης, μίσθωσης και κυκλοφορίας αυτών γενικά.
Η διάταξη αυτή δεν εφαρμόζεται για τα πιο πάνω μεταφορικά μέσα, εφόσον προορίζονται για πώληση, μίσθωση ή μεταφορά προσώπων με κόμιστρο.”
Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι για οποιαδήποτε δαπάνη που σχετίζεται με την συντήρηση ενός ΕΙΧ της οντότητας, όπως στο παράδειγμά μας τα καύσιμα, η επιχείρηση δε θα έχει το δικαίωμα να εκπέσει τον φόρο εισροών στην περιοδική δήλωση ΦΠΑ που θα υποβάλλει.
Ως προς τη σκοπιά της φορολογίας εισοδήματος, το άρθρο 23 του Ν.4172/2013 αναφέρει για τις μη εκπιπτόμενες δαπάνες:
Οι ακόλουθες δαπάνες δεν εκπίπτουν:
α) τόκοι από δάνεια που λαμβάνει η επιχείρηση από τρίτους, εκτός από τα τραπεζικά δάνεια,διατραπεζικά δάνεια, καθώς και τα ομολογιακά δάνεια που εκδίδουν ανώνυμες εταιρείες κατά το μέτρο που υπερβαίνουν τους τόκους που θα προέκυπταν εάν το επιτόκιο ήταν ίσο με το επιτόκιο των δανείων αλληλόχρεων λογαριασμών προς μη χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις, όπως αυτό αναφέρεται στο στατιστικό δελτίο οικονομικής συγκυρίας της Τράπεζας της Ελλάδος για την πλησιέστερη χρονική περίοδο πριν την ημερομηνία δανεισμού,
β) κάθε είδους δαπάνη που αφορά σε αγορά αγαθών ή λήψη υπηρεσιών αξίας άνω των πεντακοσίων (500) ευρώ, εφόσον η τμηματική ή ολική εξόφληση δεν έγινε με τη χρήση τραπεζικού μέσου πληρωμής,
γ) οι μη καταβληθείσες ασφαλιστικές εισφορές,
δ) προβλέψεις εκτός των οριζομένων στο άρθρο 26,
ε) πρόστιμα και ποινές, περιλαμβανομένων των προσαυξήσεων,
στ) η παροχή ή λήψη αμοιβών σε χρήμα ή είδος που συνιστούν ποινικό αδίκημα,
ζ) ο φόρος εισοδήματος, συμπεριλαμβανομένων του τέλους επιτηδεύματος και των έκτακτων εισφορών, που επιβάλλεται για τα κέρδη από επιχειρηματική δραστηριότητα, σύμφωνα με τον Κ.Φ.Ε., καθώς και ο Φόρος Προστιθέμενης Αξίας (Φ. Π. Α.) που αναλογεί σε μη εκπιπτόμενες δαπάνες, εφόσον δεν είναι εκπεστέος ως Φ. Π. Α. εισροών,
η) το τεκμαρτό μίσθωμα της παραγράφου 2 του άρθρου 39 σε περίπτωση ιδιόχρησης κατά το μέτρο που υπερβαίνει το τρία τοις εκατό (3%) επί της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου,
θ) οι δαπάνες για την οργάνωση και διεξαγωγή ενημερωτικών ημερίδων και συναντήσεων που αφορούν στη σίτιση και διαμονή πελατών ή εργαζομένων της κατά το μέτρο που υπερβαίνουν το ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ ανά συμμετέχοντα και κατά το μέτρο που η συνολική ετήσια δαπάνη υπερβαίνει το μισό τοις εκατό (0,5%) επί του ετήσιου ακαθάριστου εισοδήματος της επιχείρησης,
ι) οι δαπάνες για τη διεξαγωγή εορταστικών εκδηλώσεων, σίτισης και διαμονής φιλοξενούμενων προσώπων κατά το μέτρο που υπερβαίνουν το ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ ανά συμμετέχοντα και κατά το μέτρο που η συνολική ετήσια δαπάνη υπερβαίνει το μισό τοις εκατό (0,5%) επί του ετήσιου ακαθάριστου εισοδήματος της επιχείρησης,
ια) οι δαπάνες ψυχαγωγίας. Η διάταξη του προηγούμενου εδαφίου δεν εφαρμόζεται στην περίπτωση που η επιχειρηματική δραστηριότητα του φορολογούμενου έχει ως κύριο αντικείμενο την παροχή υπηρεσιών ψυχαγωγίας και οι δαπάνες αυτές πραγματοποιούνται στο πλαίσιο της δραστηριότητας αυτής,
ιβ) προσωπικές καταναλωτικές δαπάνες και
ιγ) το σύνολο των δαπανών που καταβάλλονται προς φυσικό ή νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα που είναι φορολογικός κάτοικος σε κράτος μη συνεργάσιμο ή που υπόκειται σε προνομιακό φορολογικό καθεστώς, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 65 του Κ.Φ.Ε., εκτός εάν ο φορολογούμενος αποδείξει ότι οι δαπάνες αυτές αφορούν πραγματικές και συνήθεις συναλλαγές και δεν έχουν ως αποτέλεσμα τη μεταφορά κερδών ή εισοδημάτων ή κεφαλαίων με σκοπό τη φοροαποφυγή ή τη φοροδιαφυγή. Η διάταξη του προηγούμενου εδαφίου δεν αποκλείει την έκπτωση των δαπανών που καταβάλλονται προς φυσικό ή νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα που είναι φορολογικός κάτοικος σε κράτος – μέλος της Ε.Ε. ή του Ε.Ο.Χ., εφόσον υπάρχει η νομική βάση για την ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ της Ελλάδας και αυτού του κράτους – μέλους.
ιδ) Οι δαπάνες που πραγματοποιούνται στο πλαίσιο εργασιακής σχέσης όπως αυτή ορίζεται στην παρ. 2 του άρθρου 12 του ν. 4172/2013, εφόσον η τμηματική ή ολική εξόφληση δεν έχει πραγματοποιηθεί με τη χρήση ηλεκτρονικού μέσου πληρωμής ή μέσω παρόχου υπηρεσιών πληρωμών.
Έχοντας και στο μυαλό μας και προηγούμενες διατάξεις για τις δαπάνες που δεν αναγνωρίζονταν φορολογικά παλαιότερα, βλέπουμε ότι ο νομοθέτης δεν εμπεριέχει πλέον στη λίστα αυτή τις δαπάνες συντήρησης ΕΙΧ, τις οποίες παλαιότερα δεν αναγνώριζε φορολογικά κατά ένα ποσοστό!
Συνεπώς οι δαπάνες συντήρησης ΕΙΧ πλέον αναγνωρίζονται φορολογικά και λόγω του γεγονότος ότι το ΦΠΑ που αντιστοιχεί σε αυτές δεν έχει δικαίωμα έκπτωσης για τις ανάγκες του ΦΠΑ, το ΦΠΑ αυτό εξοδοποιείται στη φορολογία εισοδήματος και αναγνωρίζεται κανονικά σαν εκπιπτόμενη φορολογική δαπάνη!
Από την άλλη είναι στη κρίση του εκάστοτε φορολογικού ελεγκτή, κατά τη διαδικασία του ελέγχου να μην αναγνωρίσει κάποιες από τις δαπάνες συντήρησης των ΕΙΧ της εταιρίας με το σκεπτικό ότι αυτές δεν έγιναν για την επιχειρηματική της δραστηριότητα, αλλά για παράδειγμα για την εξυπηρέτηση των προσωπικών αναγκών ενός στελέχους της.
Για να μπορούμε να τεκμηριώσουμε ότι οι δαπάνες αυτές πραγματοποιήθηκαν για την επίτευξη επιχειρηματικών και όχι προσωπικών αναγκών, οφείλουμε να επιδείξουμε στον έλεγχο κάθε πρόσφορο αποδεικτικό στοιχείο που το στοιχειοθετεί( πχ εξοδολόγιο, συμβάσεις με πελάτες που εδρεύουν στην επαρχία, δρομολόγια πωλητών και στελεχών κλπ..).
Βέβαια από την άλλη ο λογιστής πρέπει να συμβουλεύει σωστά την επιχείρηση, ώστε να μην παρουσιάζει διογκωμένα ποσά τέτοιων δαπανών, διότι ο έλεγχος κατά πάσα πιθανότητα δε θα τα δεχτεί όλα…Παν μέτρον άριστον λοιπόν….
ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΕΓΓΡΑΦΗ:
ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΟΣ:
Δαπάνη καυσίμων ΕΙΧ: 50 ευρώ, πλέον ΦΠΑ 24% 12 ευρώ.Σύνολο 62 ευρώ.(με ΤΙΜΟΛΟΓΙΟ)
Πληρωμή όλου του ποσού με εταιρική πιστωτική κάρτα
ΧΡΕΩΣΗ: 64.00.00.0000 Έξοδα κίνησης καύσιμα-λιπαντ.-διοδ. ιδιόκτ. μεταφ.μέσων 62,00
ΠΙΣΤΩΣΗ: 50.00.00.00…. ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΕΣ ΚΑΥΣΙΜΩΝ 62,00
Παρατήρηση: Κατά τη καταχώριση της παραπάνω εγγραφής, όταν ανοίγουμε τον προμηθευτή ορίζουμε ότι στη ΜΥΦ δε θα καταχωρηθεί το ποσό των 62 ευρώ, αλλά η καθαρή αξία του τιμολογίου, δηλαδή τα 50 ευρώ. Κάποιοι συνάδερφοι το ποσό του ΦΠΑ που εξοδοποιείται το καταχωρούν στον λογαριασμό 63.98.00.000 ” ΦΠΑ εκπιπτόμενος στη φορολογία εισοδήματος”.
Η πληρωμή του τιμολογίου έγινε όμως με πιστωτική κάρτα. Πρακτικά λοιπόν αυτό που θα κάνουμε είναι να κλείσουμε μια υποχρέωση που έχουμε δημιουργήσει με τον προμηθευτή καυσίμων και να ανοίξουμε μια νέα υποχρέωση με την κάρτα που χρησιμοποιήσαμε.
ΧΡΕΩΣΗ: 50.00.00.00… ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΗΣ ΚΑΥΣΙΜΩΝ 62,00
ΠΙΣΤΩΣΗ: 53.98.00.00… ΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΚΑΡΤΑ… 62,00
ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΣΗ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ ΕΓΛΣ-ΕΛΠ:
64.00.00.0000————————————————64.07.00.0000
50.00.00——————————————————–50.01.00
53.98.00.——————————————————-53.06.00
