Τι σημαίνει ηγεσία;
Το να ηγείσαι, σημαίνει το να προηγείσαι..
Σημαίνει το να είσαι αυθεντικός, ακέραιος, ειλικρινής.
Σημαίνει να έχεις όραμα, σαφές, απτό, ξεκάθαρο.
Ηγεσία σημαίνει να μοιράζεσαι, να δίνεις, να επικοινωνείς με τέτοιο τρόπο και σε τέτοια κλίμακα που όλοι να θέλουν να σε δουν, να σε ακούσουν, να συνεργαστούν μαζί σου.
Ηγεσία δεν σημαίνει να δίνεις διαταγές, αλλά να μην χρειάζεται να δίνεις διαταγές.
Σημαίνει να είσαι δέκα φορές πιο σκληρός με τον εαυτό σου απ’ ότι με τους άλλους, σημαίνει να εργάζεσαι δέκα φορές πιο πολύ από τους συνεργάτες σου, σημαίνει οι πελάτες σου να ζητούν ένα και να παίρνουν πέντε.
Ηγεσία είναι ο αιφνιδιασμός: η ευχάριστη, απρόσμενη έκπληξη όταν έρχεται κάποιος σε επαφή μαζί σου, από τον πελάτη μέχρι τον περιπτερά.
Είναι επίσης ο αιφνιδιασμός από την άλλη πλευρά, όταν κάτι ή κάποιος ή κάποιοι επιχειρούν να αλλοιώσουν το όραμα, τον τρόπο και την ακεραιότητα, να μην περιμένεις ούτε στιγμή, αλλά να ξεριζώνεις -χωρίς πάθος- τα άγρια χορτάρια.
Ηγεσία είναι να εμπνέεις όραμα κι εμπιστοσύνη..
Και για να πετύχεις όλα τα παραπάνω θα χρειαστεί να θυσιάσεις σχεδόν κάθε άλλη πτυχή της ζωής σου, να αντιληφθείς πως ανεμελιά και ξέγνοιασμα μπορεί να μην ξανάχεις ποτέ, πως οι ευθύνες σου θα μεγαλώνουν διαρκώς.
Yet, όταν φλέγεσαι από το όραμα, απ΄ αυτήν την καθημερινή άγρια επιθυμία να προχωρήσεις, όλες αυτές οι θυσίες παύουν να υπάρχουν, γιατί έχεις αποκαλύψει σκάβοντας τον εαυτό σου, την δική σου τακτική:
| τακτική σημαίνει κομψότητα
Στις επιχειρήσεις δεν τρέχεις ποτέ.
Καθώς με μαθηματική βεβαιότητα, θα σκοντάψεις, το πιθανότερο άσχημα.
Και δεν είσαι ποτέ αργός: γιατί θα χάνεις μια προς μια όλες τις εξελίξεις, όλες τις ευκαιρίες – με μαθηματική κατάληξη την αδράνεια και το οριστικό τέλος.
Είναι αυτή η άγρια ψυχραιμία που σε καθοδηγεί στον σθεναρό σου αέναο τριποδισμό, κομψά και με τακτική.
Γιατί τακτική σημαίνει κομψότητα, συμμετρία, αποτέλεσμα με λεπτομέρεια- με γαλήνια πάντοτε την αναζήτηση του άψογου.
Επίσης στις επιχειρήσεις δεν αφήνεις ποτέ το άγχος του πελάτη να γίνει δικό σου.
Φανταστείτε έναν χειρουργό να έχει υποκύψει στην λύπη και τα παρακάλια των γονιών του παιδιού που πρόκειται να χειρουργήσει: η πιθανότητα επιτυχούς έκβασης μάλλον θα βασιστεί στην τύχη – κι όποιος βασίζεται στην τύχη, κατά κανόνα ατυχεί.
Τόσο σκληρά.
Τόσο όμορφα.
Τόσο απλά.
Φώτης Γροντάς
