Ολοένα και συχνότερα κάνει την εμφάνιση του το φαινόμενο μια επιταγή να είναι ακάλυπτη. Αυτό σημαίνει ότι το χρηματικό ποσό που αναγράφεται στην επιταγή δεν μπορεί να εισπραχθεί από τον δικαιούχο, λόγω άρνησης της τράπεζας που προκύπτει από την έλλειψη διαθέσιμων κεφαλαίων από μέρους του εκδότη. Σύμφωνα με την τραπεζική ορολογία, η επιταγή δεν έχει «αντίκρισμα».
Η τράπεζα δε φέρει καμία ευθύνη αν ο λογαριασμός του εκδότη δεν έχει διαθέσιμο το συγκεκριμένο χρηματικό ποσό που αναφέρεται στην επιταγή και σφραγίζει την επιταγή μετά την παρέλευση της προθεσμίας των οκτώ ημερών. Την ευθύνη σε αυτή την περίπτωση της ακάλυπτης επιταγής φέρει ο εκδότης της και εναντίον του μπορεί να κινηθεί νομικά ο κομιστής της επιταγής και σε περίπτωση κατά την οποία αυτός ικανοποιηθεί από τον τελευταίο οπισθογράφο, αυτός με τη σειρά του, αναγωγικά και κατόπιν εγκλήσεως εντός τριών μηνών από την εμφάνισή της στην τράπεζα μπορεί να αξιώσει την καταβολή του ποσού από τον εκδότη της επιταγής.
Ενδεικτικά μπορεί να εκδοθεί εναντίον του διαταγή πληρωμής, ενώ στην Ελλάδα υπάρχει πλέον και το σύστημα του Τειρεσία γι’ αυτές τις περιπτώσεις. Η έκδοση ακάλυπτης επιταγής αποτελεί ποινικό αδίκημα που διώκεται ύστερα από έγκληση του δικαιούχου και για το οποίο μπορεί να αρκεί και ο ενδεχόμενος δόλος, δηλαδή η γνώση του εκδότη σχετικά με την έλλειψη του απαιτούμενου κεφαλαίου κατά τη στιγμή της έκδοσης της επιταγής, αλλά η πιθανολόγηση εκ μέρους του ότι κατά την εμφάνισή της στην τράπεζα το απαιτούμενο κεφάλαιο θα είναι διαθέσιμο.
Με γνώμονα την προστασία των συναλλαγών και την τόνωσή τους, ο νόμος παρέχει την εξάλειψη του αξιόποινου της ακάλυπτης επιταγής στην περίπτωση κατά την οποία ο υπαίτιος αποζημιώσει εν τέλει πλήρως τον κομιστή της επιταγής μετά την εμφάνισή και τη μη πληρωμή της.
ΠΗΓΗ:https://www.lawspot.gr
