ΔΟΥΚΕΡΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ
ΛΟΓΙΣΤΗΣ-ΦΟΡΟΤΕΧΝΙΚΟΣ Α’ ΤΑΞΗΣ
ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ-ΙΔΙΩΤΩΝ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΤΟΥ TAXVOICE.GR
Όλοι οι επαγγελματίες του κλάδου μας, ιδιαίτερα το τελευταίο χρονικό διάστημα της πανδημίας, νιώθουμε μια εξάντληση διάχυτη γύρω μας και προπάντων μια απογοήτευση.
Τα ερωτήματα που μας απασχολούν έντονα αυτή την περίοδο συνοψίζονται στους εξής προβληματισμούς:
Ερώτημα πρώτο: Άραγε η εκάστοτε πολιτική ηγεσία γιατί δεν δίνει λύσεις σε χρόνια ζητήματα που απασχολούν τον κλάδο;
Ερώτημα δεύτερο: Οι άνθρωποι που μας αντιπροσωπεύουν θεσμικά, επιτελούν το έργο για το οποίο είναι επιφορτισμένοι με αποτελεσματικότητα;
Ερώτημα τρίτο: Πότε ο κλάδος μας θα πάψει να είναι τόσο κατακερματισμένος, έτσι ώστε να μπορεί να πετυχαίνει καλύτερα αποτελέσματα, στην διεκδίκηση των θεμάτων που τον ταλανίζουν;
Ερώτημα τέταρτο: Ο κώδικας δεοντολογίας επαγγελματιών λογιστών εφαρμόζεται στην πράξη ή αποτελεί ένα απλό κείμενο που κανένας δεν το εφαρμόζει με τη δέουσα επιμέλεια;
Ερώτημα πέμπτο: Ο κακός ανταγωνισμός και η έλλειψη επαγγελματισμού στο χώρο μας, προκειμένου να είμαστε αρεστοί στους πελάτες, έως πότε θα συνεχίσει να εκφράζει ένα αξιοσημείωτο ποσοστό συναδέλφων;
Πριν επιχειρήσω να προσεγγίσω τα παραπάνω καίρια ερωτήματα που μας απασχολούν διαχρονικά και έντονα, θα ήθελα από τη σκοπιά μου να προτρέψω όλους τους αγαπητούς συναδέλφους να μην το βάζουν ποτέ κάτω, να μην απελπίζονται και να συνεχίζουν να δίνουν τις μάχες τους, για την καλυτέρευση τόσο των προσωπικών, όσο και των συλλογικών τους αναγκών.
Άλλωστε όπως είπε και ο M.PROUST, το ταξίδι της ανακάλυψης δε σημαίνει να ψάχνεις καινούρια πράγματα, αλλά να έχεις καινούρια μάτια!
Προσέγγιση πρώτη: Όλες οι πολιτικές ηγεσίες, ανεξαρτήτως χρωμάτων και ιδεολογιών, ακολουθούν ένα δημοσιονομικό πρόγραμμα, βασιζόμενο σε αριθμούς, εθνικές και διακρατικές συμφωνίες, αλλά και συγκερασμό διαφορετικών τάσεων και ικανοποίηση αιτημάτων ποικίλλων ομάδων συμφερόντων.
Ειδικά δε, τα τελευταία χρόνια, η όποια πολυπλοκότητα άσκησης εξουσίας, συνοδεύτηκε και από αυξημένη δημοσιονομική και ελεγκτική πειθαρχία μέσω των προγραμμάτων στήριξης από τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς θεσμούς. Κάθε πολιτική ηγεσία λοιπόν, μέσα στα πλαίσια των χρηματοοικονομικών και ευρύτερων και πολύπλοκων ισορροπιών, οφείλει να δίνει λύσεις στα προβλήματα του κοινωνικού συνόλου, αλλά και της κάθε ταξικής και επαγγελματικής ομάδας, ξεχωριστά.
Ας θεωρήσουμε δεδομένο ότι καμία διοίκηση δεν κατάφερε ποτέ να λύσει όλα τα ζητήματα των επαγγελματικών ομάδων. Το σημαντικότερο θέμα εδώ για τις πολιτικές ηγεσίες είναι να μάθουν πρώτα να ακούνε τα αιτήματα, να τα εξετάζουν με προσοχή και μετέπειτα επιλέγοντας τα κατάλληλα στελέχη να δίνουν και τις βέλτιστες λύσεις. Από την αποτελεσματικότητα τους άλλωστε, θα κριθούν και αυστηρά από όλους μας. Η επίλυση λοιπόν των ζητημάτων του κλάδου μας, είναι και θα είναι μια δυναμική και αμφίδρομη διαδικασία, στην οποία οι ιθύνοντες οφείλουν να δώσουν τεκμηριωμένες λύσεις και απαντήσεις.
Προσέγγιση δεύτερη: Σε οποιοδήποτε επαγγελματικό και κλαδικό ζήτημα υφίστανται τόσο αντικειμενικές, όσο και υποκειμενικές εν γένει προσεγγίσεις. Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα, σίγουρα περνάει μέσα από την οπτική καθενός από εμάς. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όπως και η πολιτική ηγεσία εκλέγεται από τους πολίτες, έτσι και οι εκπρόσωποι οι δικοί μας, αλλά και κάθε επαγγελματικού κλάδου, ψηφίζονται από εμάς τους ίδιους.
Η ευθύνη λοιπόν για τη σωστή η μη εκπροσώπηση μας, δεν αναλογεί μόνο στους εκπροσώπους μας, αλλά πρωτίστως στον καθένα από εμάς, θυμίζοντας μας για πολλοστή φορά και την έννοια της ατομικής ευθύνης.
Προσέγγιση τρίτη: Ο κλάδος των οικονομολόγων- λογιστών είναι αδιαμφισβήτητο ότι θεωρείται κατακερματισμένος. Από την άλλη, δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι δεν υφίσταται στις τάξεις μας και πλουραλισμός ιδεών, τάσεων, συλλόγων, ενώσεων και επαγγελματικών φορέων. Θα ήταν ανόητο, διεκδικώντας το αλάθητο, να ισχυριστώ πως θα ήταν προτιμότερο ο κλάδος να ήταν λιγότερο κατακερματισμένος, γιατί έτσι θα υπήρχε μεγαλύτερη συνοχή και αποτελεσματικότητα. Αυτό είναι κάτι που θα το κρίνει ο ιστορικός του μέλλοντος..
Σε κάθε περίπτωση, η ορθή διαχείριση των κλαδικών ζητημάτων από τους εκπροσώπους μας και η αποτελεσματική μας παρέμβαση στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων που μας αφορούν, επηρεάζονται από την υφιστάμενη διάρθρωση δυνάμεων μας, αλλά και τον καθένα από εμάς ξεχωριστά. Ποτέ δεν υπάρχει συλλογική ευθύνη, χωρίς την ατομική.
Προσέγγιση τέταρτη: Ο κώδικας δεοντολογίας των λογιστών αποτελεί μια ισχυρή κλαδική διάταξη, με τα όποια καλά ή άσχημα διαθέτει, όπως και η κάθε διάταξη άλλωστε. Το αν εφαρμόζεται στην πράξη ή καταστρατηγείται, εξαρτάται ξεκάθαρα από την δική μας δράση και υπευθυνότητα και μόνο. Κανένα κείμενο νόμου ή διάταξης δε θα είναι «ζωντανό» στην πράξη αν δεν εφαρμόζεται. Είναι άλλο πράγμα να επιδιώξουμε την αλλαγή ή τον εκσυγχρονισμό του Κώδικα δεοντολογίας μας και άλλο ζήτημα να μην εφαρμόζουμε καν το υφιστάμενο πλαίσιο.
Θεωρώ πως είναι ανούσιο να πιστεύουμε πως όταν πεθάνει η «κατσίκα του γείτονα», εμείς θα αναρριχηθούμε και θα τονώσουμε την ματαιοδοξία μας. Το γενικό συμφέρον του κλάδου δε θα μπορέσει ποτέ να πάρει σάρκα και οστά, αν ο κάθε επαγγελματίας ξεχωριστά, δεν τιμήσει το επάγγελμα του, σεβόμενος τόσο τους συναδέλφους του, όσο και τους πελάτες του.
Προσέγγιση πέμπτη: Σε κάθε κλάδο, έτσι και στον δικό μας, ανέκαθεν υπήρχαν και θα υπάρχουν οι καλοί και οι κακοί επαγγελματίες. Είναι ρομαντικό και συνάμα ουτοπικό να θεωρήσουμε ότι αυτή η κατάσταση, η οποία πηγάζει από την ανθρώπινη φύση, θα πάψει να υφίσταται. Το ζήτημα εδώ δεν είναι να κάνουμε μόνο την παραπάνω διαπίστωση, αλλά με συντονισμένο και παρεμβατικό τρόπο, να προσπαθήσουμε να βρούμε και τις κατάλληλες λύσεις για τον ουσιαστικό περιορισμό του φαινομένου αυτού.
Καμία σοβαρή λύση, κατά την άποψη μου δεν πρόκειται να βρεθεί, αν δεν συνειδητοποιήσουμε, ότι σε συνθήκες ελεύθερης αγοράς, το μοναδικό αντίδοτο για αυτά τα ζητήματα είναι η θεσμική κατοχύρωση του επαγγέλματος και η συμμετοχή όλων μας ενεργά στη διαμόρφωση ενός σύγχρονου πλαισίου, θωρακισμένου με κανόνες και δομές ελέγχου.
Η ατομική μας ευθύνη λοιπόν, αν πρυτανεύσει σα κοινή λογική, θα μας φέρει και ένα βήμα πιο κοντά στη δικαίωση και την επίλυση χρόνιων αιτημάτων μας προς την διοίκηση.
Ο άνθρωπος πάντα κάνει και τη διαφορά!
Ας κάνουμε την αυτοκριτική μας, ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη και ας προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε τα του δικού μας οίκου πρώτα…
Όταν λοιπόν τακτοποιήσουμε το δικό μας σπίτι, μετά θα φτιαχτεί και το συγκρότημα των κατοικιών και λίγο αργότερα και ολόκληρη η πόλη..
Η ισχύς εν τη ενώσει..